ana kucağının, baba ocağının kokusudur o. yıllar geçse de değişmez, tarif edilemez, kendi evinizde olmaz ya da olur da siz farketmezsiniz çocuklarınız farkeder.
Ruhu olan evlerdir.
Şimdikinin hazır beton evlerinden farklıdır.
is kokar, sonbaharda kurulup, ilkbaharda istirahata bırakılan sobadan. nem kokar, yılların rutubetinden. Yemek kokar en çok da soğan. Arap sabunu kokar.
içlerine girildiğinde zaman ağırlaşır ev sahiplerinin hareketleri gibi. dışarıda akıp giderken zaman tüm hızıyla ve hatta hunharca. ağırlık ve huzur taşır bu evler.
hep de bir tarih yaşar içinde bu tarihin. tarih in tarifleridir yol gösteren ama, ayak atılmaya görsün eşikten hayat hepsini alır götürür zihinden.
Mümkünse kalınmalı, hiç çıkılmamalı. Çıkılırsa da geri dönebilmek için hep bir bahane olmalı.
pakistanlıların evi. pakistanlıların çıktığı evi kolay kolay kimse kiralayamazmış yoğun baharat kokusundan dolayı. hiç şahit olmadım ama tahmin etmekte zorlanmıyorum. zira baharatı bol kullanan memleketli bi komşumuzun evi de öyleydi. kapıyı açınca tüm apartman çemen kokardı.
ne zaman böyle bi eve girsem, bu koku nerden geliyor acaba diye hep merak ettiğim evlerdir. sadece o evde alırsınız o kokuyu, ilginç ama gerçekten kendine has bir kokudur.
