Bunu "ulan ben bunu yaparım, kendime inanıyorum" değilde, "bir şekilde olur, geçmişte de aynı şeyler oldu" deyip yapıyorum.
Bunda kekemeliğimin de etkisi olabilir bilmiyorum, yağmurlu bir havada karşıdan gelen arabanın durma mesafesini hesaplayıp, yaya geçidine ona göre atlayıp, ben kaldırıma geçtiğimde aracın yaya geçidini terk edeceği zamanı hesaplayıp ona göre atlıyorum o yaya geçidine..
Bunu her defasında yapabilir miyim bilmiyorum ama henüz aksatmadım.
Kendine güvenmek diye buna diyorum ben, riski alan benim. Çözmesi gereken zihnim, bir zahmet çözsün.
inanılanın aksine "kendine güvenme" kavramını ben;
"ulan ben bunu yaparım, inanıyorum olacak" 'dan ziyade "hatırlamıyorum ama böyle hareket etmişimdir, ben bunu bu şekilde yapmışımdır" gibi algılıyorum.
Birisine güvenmek anlamındaki güven gibi, kendine güvenmek.
Ben kendime her konu hakkında güvenemiyorum. Güvenmediğim konular hakkında garip şekilde utangaç, güvendiğim konular hakkında ise inanılmaz edepsiz davranıyorum ki ortasını bulacak kadar ne zaman olgunlaşacağım hiç bilmiyorum. Sanıyorum çocukluk denilen şey bu işte. Arsızlık ve utangaçlık arasında durmak.
Hâlâ öğrenmeye devam ediyorum. Bilmediğim çok şey var, işin kötüsü bildiğimi düşündüğüm çok şeyin yanlış olduğunu öğreniyorum. Karakterimin çoğu yönü hakkında kendime güveniyorum ama ilginçtir Yaş ilerledikçe karakterimin çoğu tarafı törpüleniyor. Sivrilen bazı taraflar yine var.
Sanırım benim isler karışık. Sanki her konu hakkında insanın kendine güvenmemesi lazım gelir gibi geliyor bana ama siz bilirsiniz.
