hayatımda 2 kez yaptım. aşkım ve dostum için, şimdi ikisi de yok. zaten o günden beri aşkım da dostum da yok!
buradan çıkarılacak ders: ben yaptım siz yapmayın gençler!
hayat denilen kader kalemine bağlanacak başka bir pamuk ipliği bulmak durumunda olabilir. adı aşk tır.
ya da, bağlanacak birşey bulmadan geçilen vaz ise, (bkz: intihar)
isminin geçtiği bütün platformlardan, ötanaziyi isteyen bir ızdırap düçarı gibi kendi isteği ile el etek çekme eylemidir. vazgeçmektir. sonuçları göze almaktır.
dayanılmaz acılara elveda deme isteğidir. herşeyi göze alma cesaretidir. devasa bir öfke, tanımlanamaz bir kudurmuşluktur. öylesine derin bir patlamadır ki, döner dolaşır, öfkeyi doğuran yüreği kül eder de, o yola giren için en ufak bir tereddüt oluşturmaz.
vazgeçmek;
yıkıcı sonuçların ürkütücülüğünü öldürecek bir öfkedir.
bütün saldırıları püskürtebilecek en ölümcül hamledir.
bütün stratejileri çöp edecek, bütün planları/ bütün taktikleri hallaç pamuğu gibi atacak, hepsini çöp edecek bir yokoluş arzusudur.
kendinden vazgeçmek, cesareti vücuda büründürmektir. yaşayan her canlıyı aptala çevirmektir.
kendinden vazgeçmek, yalnızca yaratıcı iradeyle muhatap olma talebidir. insanlara çöp kadar değer vermemenin göstergesidir.
kendinden vazgeçen insan, insan değildir. vazgeçilen şey, bir insan bedeni değildir.
bir bütün halinde evrenin günahına tükürmek,
insanların emdikleri çiğ süte lanet etmektir bu vazgeçiş!!!
kişinin kendine söylediği yalandır. kimse kendinden vazgeçemez. kendisinin farkında değildir muhtemelen.
insan kendi hapsini kafasında kurar. korkularımız oluşturur sınırlarımızı. oysa bir bebek büyürken doğanın tüm ışığını yansıtır, bu yüzden çok severiz bebekleri. korkmayı öğretiyorlar bizlere. yani hapisimizi. önce kendi kafamızda çiziyoruz sınırlarımızı.
bence hayat borsa grafiğine benziyor. bazen değerli, bazen de değer kaybediyor. varlığımız elbet maddiyata da bağlı ancak, olumlu düşünmek iyileşmeyi de sağlar. polyannacılık değil bu.
cesaret kuru olmamalı tabiki, ama hayattan vazgeçemeyiz buna hakkımız yok.
biraz da zor zamanlarda dua etmemiz gerekir. hangi dinde olursa olsun görünmeyene iman edersin, karşılğında da görünmeyenleri görür ödülünü alırsın. şifa nerede ise oraya koşmalıyız. çünkü hepimiz kıymetliyiz.
