Yanlış yapıyorum. Biliyorum ama, kendimden nefret ediyorum. Her aynaya bakışımda, her fotoğrafımda sevmeye çalışsam da olmuyor. Herkeste güzel bir taraf görüyorken, kendime dönüp bakıyorum, elle tutulur bir tek şey bulamıyorum. Her zerremden nefret ediyorum. Kendime neden bu kadar kızgın, öfkeli olduğumu da bilmiyorum. Tek bildiğim, hiçbir şeye layık olmadığımı hissetmek. Güzel, iyi olan bir tek şeyi bile hak etmiyorum bu dünyada.
Keşke biraz kendime değer verseydim. Hayat bir nebze daha güzel olabilirdi...
ben kendimi neden bu kadar çok incilttiğimi ve kendime karşı neden bu kadar acımasız olduğumu bilmiyorum . nasıl kaçar ki insan kendini sevmezse? tahammül edemezse artık kendine?
Bazen olan şey. Silinip gitmeyi istiyorum dünyadan, hatıralardan. Sonra dur diyorum, dur. Nereye. Daha ne yaşadın ki. Daha yaşanacak günler var. Güzel insanlarla yaşanacak güzel günler. Yapılacak işler var. Sen gidersen yarıda kalacak. Tamamla önce onları. Güzel bir şey yap insanlar için. Sonra yine git, yine gidersin.
