sıkıntıların pençesinde debelenen kişinin yan taraftan gelen kahkahalarla, yöneldiği bir düşüncedir. çoğu zaman hayatın içine o kadar dalarız ki kendimiz dışında kimseyle ilgilenecek mecalimiz kalmaz. her şeyi kendi penceremizden değerlendirip bir dertli kendimizi biliriz. anlık bir gülümsemeyi de karşımızdakinin bütün hayatının resmi zannederiz. bunu ifade etmesek de zihnimizde öyle kurgularız. bu da bizim sıkıntımıza sıkıntı katar. hatta arabesk bir tarz alır duruşumuz.
insan bunalımdayken içine girdiği ruh halidir hep en kötü durumda kendisinin olduğunu düşünür ve diğer herkesin kendisinden daha iyi durumda olduğunu düşünür. geçici bir durumdur şükredilmesi gerekir.
