seri katil sorgulamalarında sıklıkla rastlanandır. seri katillerden itiraf koparmak için polis, ' o ne düşünmüş olabilir? ' ile başlayan bir hikaye anlatmaya başlar ve gerisini seri katil şüphelisinin devam ettirmesini ister, eğer işe yararsa süje kendinden ' o, kurbanını ormana götürmek istemiş olabilir ' türü cümleler kurarak bahsedecektir.
mustafa sandal ın mütemadiyen yaptığı hededir. ergen genç kızlarımız ve erkeklerimiz hayatı çözme aşamasında başkalarına kendi koordinatlarını açıklarken bu kalıptan sıklıkla faydalanırlar. ortaya geronimo gibi abuk ifadeler çıkar. misal tuğçe kızımızı ele alalım, kendisinden bahsetmektedir:
tuğçe bu zamana kadar hep sustu, hep direndi. ama kazanan dünya olmayacak. tuğçe hep dürüsttü, hep verici oldu. ama artık tuğçe ağlamayacak. tuğçe maskeli insanların içyüzlerini öğrendi ve artık oyunu kurallarına göre oynayacak. *
bir de şöyle bir versiyonu vardır ki bizzat şahit olunmasının akabinde ikiye yarmıştır:
erkek: bak anlat bana ne olduysa. sen susunca bilemiyorum ne hissettiğini ve yardım edemiyorum.
kız: bana yardım edemezsin. seninle konuşmak problemlerimi çözmez, çözmeyecek.
erkek: e anlatmadan bilemezsin ki.
kız: bak hedecan, ben bu küçük kızla 21 yıldır beraberim tamam mı? onu benden daha iyi tanıyamazsın. o küçük ve kırılgan, ama yaralarını yardım almadan, kendisi sarmak zorunda. *
yemin ederim yazarken bile içim şişti.
örnek vermek gerekirse
anne: ee kızım neler yaptın bugun
kız: okula gitti, sıkıldı, biraz gezindi, eve geldi
anne: kim?!
kız: ücüncü tekil sahis olarak ben
anne: git elini yuzunu yika allahın sizofreni
ilkokulda kendi yaptigi seyi arkadasi yapmis gibi anlatan cocugun cokca kullandigi yontem. ya da ne biliyim hikayesi tutmayacagini dusunen birinin basvurdugu eylem.
