Buruşup etrafa savrulmuş özlem kokan mektuplardır bazısı sadece tek bir kelimeyle ziyan olmuş bir a4 yaprağıdır bazısı da son noktayı koyamayayacağınızın korkusunda yırtılmıştır, bazı kötü anılarınızı odayı loşlaştıran mum alevinde yakmışsınızdır hatta başkası okur tedirginliğiyle, ben kendine pozitif bir mektup yazabilecek birisi tanımiyorum, boyle bir sunni atık ile de tanışmak istemem.
değişme istersen ömrün boyunca yalnız kal ama değişme. bir umut bekle gelir belki beklediğin. bir kalbin olsun yanında aşk ve sevgi dolu bu uzun yolda yeter yanında. aşktan vazgeçme aşk hayatın anlamı.
kendine kendi ellerinle uçsuz bucaksız bi hapishane kurdun sen.hiçbi şey bilmemenin cezasıydı bu.farkında olmayışının.hep o bahsettiğin bilince sahip olmamanın.yeterince olmamanın.bazıları gerçekten dünyaya gelmeden akıllı olarak kodlanmış gibiyken,sen neden hep yanarak öğrenmek zorundasın.oysa ateşe biraz yaklaşarak,sadece biraz yakından bakarak da öğrenebilirdin yapmaman gerektiğini.şimdi çok farkındasın tamamen farkındasın hatta farkındalığının farkındasın ama bi işe yaramıyor değil mi.çünkü geri alamıyosun 5yıl önceyi.kendine verdiğin zararı telâfi edemiyosun.görüyosun artık farkındasın ama giden çok şey var.geri getiremiyosun.harcadığın mevsimlere üzülüyosun,her mutsuz cumartesiye,her istanbulsuz sonbahara,harcanmış her şubata,her melânkolik pazarlara....yazı beklemek yetmiyo çünkü.sen yazı bekledikçe mevsimler birbirine karışıyo.dört mevsimi doya doya yaşadığın şehirden gittin çünkü hem de kocaman bir hiç için.üşümek sadece sevdiğin caddelerde sevdiğin insanlarla güzeldir.sen şimdi güneşi bile sevmiyosun durduğun yerde.çünkü durduğun yer ruhundan parçalar taşımıyo,ya da ruhun durduğun yerden.dönemiyosun,dönemedikçe mevsimleri unutuyosun.mevsimlerin anlam kazanacağı günleri bekliyosun çaresizce...bazen umutlu bazen çok umutsuz...sıradan bi pazartesiyi özlüyosun,ılık bi salı rüzgârını,karmaşık ama mutlu bi çarşambayı,sıkıcı ama huzurlu bi perşembeyi,heyecanlı ve renkli bi cumayı,neşeli bi cumartesiyi,boğucu ama yarını beklemeye değen bi pazarı...şimdi 7gün hiçbi şey ifade etmiyo senin için,mutlu olduğun anları toplayıp saklamak tek iyi şey hayatındaki...oysa herşey farklı olabilirdi şimdi.sen bütün güzellikleri tüketip hiçliğe geldin...ve tükettiğin herşeyin cezası gibi sanki yeniden varedemedin...sana geçecek demek istiyorum,geçecek biliyorum,ama kaçırdığın ne varsa mevsimlerin içinde,sana geri gelmezse diye korkuyorum,geri geleceğine inanmak istiyorum,buna inanmayı çok istiyorum,inanıyorum...
bişey söyleyebilir miyim? kumardan 50 milyar kar edip aynı hafta içerisinde 70 milyar zarar etmek neyin kafası? böyle bir dal yaraklığa yeryüzünde ancak sen imza atabilirdin..
