neden mi?ben yalancının biriyim aslında. sana en son sensiz yaşayamayacağımı söylemiştim. oysa ki sen gideli aylar oldu ve ben hala nefes alıp vermekteyim.
sensizlik zehrini her an içmeme rağmen hala yaşıyorum, ne garip değil mi?
kendime kızıyorum çünkü senin gibi yalancının birine düşüncesizce inandım. seviyordun değil mi?ne çabuk da unuttun beni? kendime kızıyorum senin gibi bir yalancıya inandığım için. senin bu umursamaz tavırlarına rağmen hala seni sayıkladığım için, hala senin için gözyaşı döktüğüm için. sana kıyamam derken kendime kıydığımın farkına varmadan sevdim seni.ama sen buna değer miydin? layık mıydın bu sevgiye? ve her zaman yanımdaydın.. kendime kızıyorum aslında bu yüce aşkı sana bahşedip, aşkı mahvettiğim için. kendime sadece kendime...
büyük bir hata yapan insanın pişmanlığını gözler önüne seren sözler. hatanın yapılmasının üzerinden geçen birkaç dakikalık süre içerisinde insan sürekli kendine kızar, pişmanlık içinde kıvranır durur. o esnada bahsi geçen sözler dilin ucuna geliverir.
**çünkü hala inanmaktayım. evet hala dünyada insan kalmış, değer veren, değerden anlayan insan kalmış olduğuna inandığımdan dolayı kendime kızıyorum. kendime kızıyorum çünkü beynim serotonin hormonu salgılamaya başladıgında karşımdaki insanı hata yapmaz bir varlık olarak gördüğüm için, hayır canım bunun içinde de kötülük yoktur dediğim için kendime kızıyorum. belki de en çok kilitlenip kaldığım, kızmama rağmen kendimle çeliştiğim nokta olan belkicilik oluyor. hayattan bir tokat yiyorsun ve " vay be insan çiğ süt emmiş " diyorsun ama sonra karşına başka bir insan evladına benzeyen birisi çıktığı zaman " lan belki bu insan kalmayı başarmış mahlukatlardandır" diye içinden bir belki geçiriyorsun. sen içinden belkiyi geçiriyorsun o da ilişki sonunda sana geçirmiş oluyor. arada ufak bir nuans var o kadar. ve " bu olay böyle tekrarlayıp duruyor, düzen hep böyle gidiyor abi ben mi değiştirecem, zaten bende şans da yok ki " dediğin anda hayat karşına başka birisini çıkarıyor. tamam lan oldu bu iş derken tarih tekerrürden ibarettir diye yüzüne çarpan bir tabela görüyorsun. ve tekrar kendime kızmaya başlıyorum. lan ben de insan olmayacam anasını satıyım nidaları atarken aklıma direk banker şakir filminden işte karşınızda pezevenk bilo sahnesi geliyor. ama sonra yok abi bize yakışmaz * diyor ve hayatın güzel şeyleri bize bir gün vereceği * güzel şeyleri düşünerek yoluma devam ediyorum. işte bu yüzden kendime çok kızıyorum... **
