"kendi"nin aldatıcı sınırlarından öteye gidemeyen gafilin hezeyanıdır bu. oysa hayat zeki ve sabırlı bir düşman gibi insanın sınırlarının ötesine kurar karargahını, ve bu görkemli gaflet anını bekler. ve "kendime çok güveniyorum" dediğiniz o anda ya sizi tarihin en derin kuyusuna iteler ya da acıtarak da olsa bu faydasız rüyadan uyandırır.
bu ne biçim takma ad dediğim , daha çaylaklıktan çaylaklığı garantilemiş çaylak *. ilerleyen günlerde güvendiği kadar var mıymış , göreceğimiz yazar adayı..
