kendimden nefret ediyorum. mesela biri beni sevmediğini belli ettiğinde, hiç şaşırmıyorum. ben kendimden nefret ederken, başka birinin beni sevmesi garip zaten. bu yüzdendir beni çok seven insanlardan bazen dayanamayıp iğreniyorum. normal olsalar, iyi olsalar beni sevmezlerdi diyorum. insanlara gidici gözüyle bakıyorum. bazen kendime katlanamayıp deliriyorum. aynalar sinirimi bozuyor. hayatta peşinden gidilmeye değer bir şey bulamıyorum. bunları teselli istediğim için de yazmıyorum. araştırdım benim gibi, böyle derin derin kendinden nefret eden bir insan var mı diye. bu insanlara verilen tavsiyeler işe yarar mı diye. yok, hepsi boş laf. benim gibi hissedenlere bir itirafım var; bu duygu asla geçmiyor maalesef. her gün eksiklerinizi kapatmak için başka şeylere başvuracaksınız ama üzgünüm o eksikler dolmuyor. biz hep garip, tuhaf, arıza ve sorunlu olanız. napiyim amına koyim napiyim? ne doğru olabiliyorum ne iyi! iyi olan nedir diye düşünürken elim ayağım dolaşıyor, heyecanlanıyorum, yine garip olanı yapıyorum. ölmek istesek onu bile beceremeyiz şu siktiğimin hayatında. ulan feminist diye geçiniyorum ya, şurada bile beni en çok rahatlatan laflar amına koyim, sik mik. böyle sikik bir durum işte. asla olduğum kabı dolduramıyorum. hadi eyvallah ben temizlik yapmaya gidiyorum.
bu aralar kendime en çok söylediğim söz..
sevmiyorum kendimi bu aralar, halimi hiç beğenmiyorum. aşk acısı bana göre değil..
yoruyor, üzüyor, bunaltıyor..
hayatım boyunca hep rahat bi insan oldum, hayatımın her noktasında özgüvenim tavan bir şekilde takıldım..
ama bu aralar ne kendime güvenim, ne hayattan bi beklentim var gibi davranıyorum.
ilacı var mı bunun acaba? başka karıyla da takıldım geçmiyor, sürekli düşünüyorum..
arada ağlıyorum, o da iyi gelmiyor.
ağladığımda nefreti bırak, kendime kin duyuyorum.
bir daha aşık olanın amınakoyim diyorum kendi kendime, sözler veriyorum..
ertesi gün aynı kıza tekrar aşık oluyorum.
yazık senin karakterini skeyim ben mühendis kere.
Özellikle aklıma kendimle ilgili rezil olduğum bir an geldiğinde sesli olarak sarfettiğim söz. Tabii bunu söylerken yanınızdakilerin bakışı paha biçilemez.
hiç bir zaman ağzımdan çıkmayacak cümle. diğer kişiler tarafından yanlış anlaşılacak, yanlış yorumlanacak vs. gibi davranışlarda bulunmamak içindir zaten yaşama amacım.
kendine gereksiz güvenenlere ve konuşurken sürekli laf sokup karşısındaki insanı kırmaya çalışanların karşısında durup da kapa çeneni diyecek cesaretim olmadığı için hep yaptığım şey.
