"Artık gitmeyeceğim.Nereden geldiğim sorusunu yanıtlamak istemiyorum.Hiçbir yerden gelmiyorum.Kendimden başka."
Cemal Süreya'nın adressizliği, özdemir asaf'ın yalnızlığı, turgut uyar'ın umutsuzluğu vs düşünüldüğünde tezer özlü bir isyan bayrağının yanında bir umut tohumu eker. "Hiçbir yerden gelmiyorum, kendimden başka" lafının altında yatan tam da bu "memleket" veya "bir yere ait olma" durumu gizlidir. Kendine, yaptıklarına, düşüncelerine ait olduğunu düşünen bir insanın yalnızlığıdır bu. çünkü "olduğu" her yerde olmayan, görüp canını acıtan bir şeyler, insanlar vardır.
Bu yüzdendir ki yaşamın ucuna yapılan her yolculuktan dönüşte o yorgunluğu gören birinin "nereden geliyorsun" diye başlayan sorusunun, daha soru işaretinin konulmasını beklemeden sarf edilecek cümledir aslında;
- Kendimden geliyorum!
Bu yüzden fernando pessoahuzursuzluğun kitabında "gitmediğim yerlere çoktan gittim" veya "görmediğim yerleri çoktan gördüm" der. Çünkü kendini bilir, kendinin farkındadır.
