** Fadıl Öztürk şiiridir.
yüzümü dönüyorum kendimi görüyorum sende
seni kendimde özlüyorum kendimi sende kalabalık
sessizlik bozulurken gözlerimde kum taneleri ağrınız
başımı koymuşum açlığına kuşlar kanatlanırken yönsüz
ne zaman bi grup inse gizlerime
dönüp o an eskitiyorum tüm korkuları dilsiz.
