kendim için yaptıklarım elbet başkası,başkaları için yaptılanlardan azdır... haytımızda var olan kişiler için çok şeyden feda aetmişizdir zamanında,ediyoruzdurda.ve bir sonu olmadığını kendimize kendimiz için lazım olduğumuzda anladığımızda ise,eylemlerimiz kendimize döner,kendimiz için birşeyler yapmaya başlarız...hüzünler sevinçlerden sonra yaşananlardır...kendimiz için yaptıklarımızda başkaları için yaptıklarımızdan hep bi kaç adım sondadır.
"O kadar çok koşmayın, o kadar yorulmayın, şu yerin altında çırak ne olmuşsa usta da o olmuştur".
(mevlana)
kendim için çok şey yaptım kuşkusuz, ya da öyle sandım.
ama zamanla öğrendim ki, hayatın pusulası ölüm kabul edilirse, daha az yanlış yapıyor insan.
