maneviyatın kaybolması, sevgi yerini zamanla takıntıların alması seviyorum derken bile yalan söylediğinin farkında olmak, ben peşinde sürekli koşmak değer tanımamazlık, dostluk ve arkadaşlık kavramlarının yerini yalnızlıklar alması, herkes birbirinin sevgisini dostluğunu özleyip bulamamaktan şikayet ederken bunun için hiçbir çabaya eğilim gösterememesi.
hayata kara bir buluttan bakmak, insani değerlerin ve ahlak gereklerinin buharlaşması, işte bunlar insanı çürütür hem ruhunu hem bedenini, insanın ruhuna yapışır ve değişmedikçe kendi çürüyüşünü izlettirir yavaş yavaş ilk önce ruh sonra ruhsuz bir beden bir et parçasından geriye bir şey kalmayıncaya dek.
