o kadar dizleri kanamıştır ki artık kimseye güvenmez...güvenemez.ve gün gectıkce daha bir ustalaşır yaralarını sarmakta.. o saatten sonra dünyevi herşey basittir kişinin gözünde.
yüreğinde açılmış olan yaraları kendi yalnızlığıyla saran ve sarmasını bilen insandır. belki de kendi açtığı yaraları sarıyordur, yine eğleniyordur kendi acılarını sararken. gidip de başkasının kollarında yaralarını sarmaya da hiç ihtiyacı yoktur. severse başka, sevmek yalan. **
