onlara bakınca daha doğrusu gözlerinin içine bakarsam benim yalan söylediğimi anlayacaklar gibi geliyor. Aslında anlamaları çok saçma çünkü ben yalan söylemiyorum. Ben zaten, bana yalan söylenmesini istemem ve yalan söylemeyi de sevmem ama anlayacaklar diye düşünüyorsam eğer, ben yalan söylüyorum demektir ama ben kendimi biliyorum ben yalan söylemiyorum peki onlar neden benim yalan söylediğimi düşünüyorlar ya da ben söylediklerimin, onların gözünde neden yalan olduğunu düşünüyorum. Onların benim söylediklerimin yalan olduğunu düşündüklerini sanıyorum aslında sanmak da değil onlar öyle düşünüyorlar. Peki ben gerçekten doğru mu yoksa yalan mı söylüyorum? işte asıl sorun burada ben de bilmiyorum. gibi bir şey işte.
Özellikle son yıllarda sosyal medya ve dijital platformlardaki yükselişle iyice artan bir eğilim.
At yalanı, kim bilecek diye düşünerek başlıyor, sonra kişi o kadar ikna oluyor ki, koyduğu fotoğraf, parmaklarından, zihninden, ağzından çıkan laf gerçek gibi geliyor.
Üstelik bana göre, birçoğu tedavi olacak düzeyde.
