milletini yobaz, komünist, faşist diye ayırıp yaftalayıp hakir gören insandır. bu düşüncesinin sebebi kültürel asimilasyondur. en temel sebebi ise tarih şuurundan yoksunluktur.
Mevzu-bahis olayların hemen hepsi aslında bir bireyin içerisinde yaşadığı topluma eleştirel yaklaşması hadisesidir, ki bütün bir aydınlanma dönemi bu basit aydın refleksiyle başlar.
Ayrıca her milletten milliyetçi bu tip insanların en çok kendi toplumlarında varolduğu zannındadır. Bu yanılsamanın en önemli sebeplerinden birisi de, milliyetçi tabir edilen bünyelerin (yurtdışında yaşıyor olsalar dahi) kendi toplumlarından başka toplumlara olan ilgilerinin, o toplumu anlama isteklerinin pek olmamasıdır. Mesela ingiliz milliyetçi partisi BNP, bir ara, ingiliz sömürgeciliğini eleştiren sosyalist partiyle ilgili olarak "bizden başka hangi millet kendi tarihinden bu kadar nefret eder" gibisinden bir açıklama yapmıştı da, TVlerde fılfır fılfır dönen çakma-tarihçi ex-büyükelçilerimizin sözlerine pek bir benzetmiştim bu argümanı.
Halbuki Türkiyedeki arkadaşlar, en basitinden biraz Guardian biraz Independent okusalar görürler ki, adamlar kendi başbakanlarını, kraliyet ailelerini bile tefe koyabilmektedirler. Ama ne gerek var değil mi? devam edelim böyle iyiyiz biz. Nerde kalmıştık; bizden başka kendi milletini hakir gören, ecdadının yaptığını eleştiren kimse yoktur. Türkün türkten başka dostu da yoktur. Bir türk de yedi cihana bedeldir. Ne mutlu da türküm diyenedir. Ama dikkat edilesidir, türk olana denmemetedir, türküm diyene denmektedir. Siz de geliniz, siz de kaynaşıp bütünün içerisinde eriyinizdir. Ne mozaiği ulandır...
hakkaten gıcık tiplerdir. aşağılık kompleksinden kurtulamamış, anadolu'yu tanıyamamış tiplerdir. avrupa ve amerika'nın herşeyi iyidir en iyidir onlar için, kıraldan çok kıralcı misali.
bölünme sürecine girmiş bir toplum içerisinde, bölünmenin hep karşı taraftaki insanlar tarafından gerçekleştirildiğini düşünerek tavır alınan eylemdir. en iyi örneklerden biri türkiye'dir. mesela benim bu acı ama gerçek olan örneği vermem türkiye deki insanları (öyle olmasa da) hakir gördüğüm anlamına gelebilir. o yüzden her zaman söylerim bir kişiyi yargılamak için önce o kişinin yaptığı veya yapacağı eylem için nedenini ve amacını bilmek gerekir. giydiği ayakkabıya, koluna taktığı saate veya üstündeki elbiseye ve hatta o kişinin söylediği tek cümleye ve hatta hatta yaptığı bir davranışa göre yargılamak doğru değildir.
tabi ki her insanın fikri hürdür ve saygı duyulması gerekir, ama şu zamanda kişinin fikirlerine (benim gördüğüm kadarıyla) hiç saygı yok.
