bir ki$inin olgunla$mada ula$tığı son noktalardan biridir.. ki$inin kendini her açıdan tanıdığını ve en kötü taraflarını bilerek onlara rağmen hayattan zevk alabildiğini gösterir.. kendi kendisiyle dalga geçebilmek bir insan için çok önemli bir özelliktir.. kendi beğenmi$ insanların dünyasında kendine has bir yer edinir insan..
ya cok dusuk, yada cok yuksek bir benlik algisi* gerektirir. her yigidin harci degildir. ama becerilebilen insana keyif verir. kivaminda esneklik her zaman iyidir felsefesinde biri olan ben tarafindan da tavsiye edilmektedir*.
(bkz: kendini bi bok sanan yazar modeli) **
bir istisnası vardır: sadece kişi kendisine en ağır ayarları verir... siz yapamazsınız, sadece onu eleştirebilirsiniz, daha fazla ileri gidemezsiniz. **
kişinin kendi zaaflarıyla ilgili en ağır esprileri kendisinin yaparak başkalarından bu hakkı söküp aldığı,bir çeşit özürdür aynı zamanda
(bkz: elif şafak)
(bkz: mahrem)
Kişinin kendiyle ne kadar barışık olduğunu gösteren, gülmeyi eğlenmeyi bilen, kendine güveni tam ve kendinden emin kişilerin yapabileceği hassas bir olaydır. Bunu da sadece Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisine göre "Kendini gerçekleştiren insanlar" yapabilirler.
eğer tadında yapılacak olursa güzel bir eylem.insanın kendisiyle barışık olduğunu iyi veya kötü tüm yönlerini kabullendiğini gösterir.Ama çok sık yapılırsa çevredekileri sıkar ve sizinle dalga geçilmesine çanak tutmuş olursunuz.
normal bir davranıştır. insan nasıl erdemini biliyorsa, hatasında ve sakarlığında kendiyle dalga geçmelidir. dozu kaçmamalıdır ki kişi özgüven depremine uğramasın.
Kendin de gördüğü eksikliklerle dalga geçebilen tatlı insanlardır, fakat bu yönlerini düzeltme çabaları olmadığından birazda saflardır. (bkz: ben böyleyim)
