Bazen kendi kendime içimden düşünürken oluyor.
içim bir meclis gibi. Farklı sesler var farklı düşünceler.
Bense sanki kararı veren kişiyim hepsini dinleyip.
Birgün kontrolümü kaybedip içimdeki seslerden kötü olanın beni ele geçirmesinden korkuyorum.
-sonra vay efendim niye öyle dedin?
-keşke şunu da deseydim.
-dur daha onu da diyecem.
-zamanında diyeceksin sıcağı sıcağına.
-lan tamam diyecez.
-geç kaldın geç.
-ya siktir git senle konuşan da kabahat zaten...
bir kersinde beynimin sol lobu sağ lobundan feci dayak yedi; iki hafta matematik çözemedim, analitik kısmım 2 hafta hastanede yattı amk. hayır sonra barıştırması yine bana kalıyor...
