Bir keresinde dersin ortasında durup dururken katıla katıla gülmüştüm.ben devam edince öğrencilerim de gülmeye başladı ve müsaade isteyip dışarı çıktım.tabii dışarda gülmeye devam ettim.böyle ilginç bir anımdır.
yaptığım bir durum hayal gücüm sağolsun. bazen öyle bir dalıyorum ki unutuyorum etrafımı bu dünyayı ve aklımdaki dünyada bulunduğum ülkede komik birşey oluyor ve buna gülebiliyorum. yalnızken, yabancıların yanında ya da arkadaşlarla olabilen bir durum. en azından arkadaşım ortamında bu garip anı onları güldürmeme yarıyor.
Benimde arada bir gelir başıma. Normal hayatımda fazlası ile mutsuz, dertli, kederli ve yalnız olduğum için her akşam üzülecek bir şeyler bulurum. Kendi kendimi mahvederim bunun için. Eğer o gün üzülecek bir şey yaşamamış olsam bile, bir başkasının başına gelen olaya hemen üzülürüm. Neyse işte sonra benim bünye bakıyor diyor ki ulan gidişat kötü, adam gülmeyi unutacak, yarın birgün başına komik bir olay gelirse ne yapacağını bilemeyecek. Arada bir otomatikman çalıştırıyor bu gülme kaslarını. Yoksa bizim kendi irademize kalsa sittin sene gülecek bir şeyler yaşayamayız bu sittiğimin hayatında.
bazen aklınıza bir şey gelir ve durmadan gülersiniz, aklınızdaki şey gider ve etraftaki insanların tepkilerine ve yüz ifadelerine gülersiniz. ama iyi hissettirir. deli gibi bakmalarına değer.
Ben bunu genelde uyurken yapiyomusum.
aynı odada kaldığım arkadaş bir gece benim gülme seslerime uyanmis ve uyanık olmadığımı görünce de korkudan uyuyamamis.sonra baya sovmustu tabi.
