kararsız olan insanların genel özellikleridir. kararsız olan insanları çokta yargılamayın. özgüveni olanlarda kararsız olabiliyor. belki de seçebilecek en iyi alternatifi arıyorlardır. kendilerine en uygun seçeneği bulmaya çalışıyorlardır. veya karar vereceği esnada pekte mantıklı düşünemeyecek bir halde olduğu için 2. bir kişinin fikrine başvuruyorlardır. bunlardan zarar gelmez. geniş düşünmek lazım. ama her kararı da başkalarına bırakıyorsa tabiri caizse kukla oluyorsa o zaman sıkıntı vardır.
üniversiteye başlama aşamasına kadar olan ki kısımda ailelerin boy göstermesiyle, henüz düşüncelerin toy zamanlarında verilemeyen, sizin kararı vermenize engel olan aileler ile gerçekleşecek olaydır. zira muhtaçsınızdır. bu durum belki ileriki yaşamınızda sizi etkileyecek, derin problemlere yol açabilecek bir mevzuu olabilir.
atılacak adımın doğru ya da yanlış olduğuna emin olamayıp, ya ters köşeye yatarsa düşüncesi cesaretsizliğe yol açarak bu durumu gerçekleştirir. yaş ilerledikçe ve yaşam sizin istediğiniz gibi gitmemeye başladığında, zamanın içinde yaşanılan olaylarında vermiş olduğu tecrübe ve olgunlukla " şimdiki aklım olsaydı." sözünün pişmanlığı yaşattığı konuma gelirsiniz.
söz hakkının tanınmadığı kişi olarak geleceğinizle ilgili atmış olduğunuzun adımın, yine baştaki kararsızlığa bürünerek geri atma eylemini aleni şekilde dile getirememe, yine aynı cesaretsizlik hissini yaratması sizi yiyip bitirmektedir.
nurcular buna örnek gösterilebilir. her yapacağı hareketi danışırlar. caiz denilirse yapılır günah veya haram denilirse yapılmaz bu kadar kolay. hiç biri kalkıp araştırsam, ayetlere, hadislere baksam kendim bir karar edinip yapsam demez. o adamlar ne diyorsa doğrudur kayıtsız şartsız inanırlar. at gözlüğü takılmıştır onlara ama ileriyide göremezler. oyuncaktırlar.
kendi kararını vermek ne demek öncelikle bunu bilsek kendi kararını veren insanları da kendi kararını veremeyen insanları da daha iyi tanımış olacağız.bir kişinin kendi kararını verebiliyor olması için öncelikle belli bir yaşın üstünde olması gerekir.yani beş yaşındaki bir çocuğun ben istediğim zaman eve gelirim anne demesiyle bir yirmi yaşındaki insanın bunları söylemesi bir tutulamaz.(tabi bu dediğim küçüklerin hiç bir konuda söz hakkı olmadığını da göstermez.)burada anlatmaya çalıştığım gibi kendi kararını vermek için gereken şey öncelikle bedensel ve zihinsel olgunluktur.
ikinci olarak da günümüzde önemi üzerinde durulsa da yapılması gerekenler söylense de hem toplum olarak hem de birey olarak fazlasıyla eksik olduğumuz ''eğitim'' konusudur.
iyi bir eğitim almayıp,okumayı sadece okul kitaplarıyla sınırlayan insanların olduğu ülkemizde haliyle kendi kararlarını veremeyen,bir karar ortaya koyamayan anne ve babasının belki de etkilendiği başka bir yakınının görüşlerini kendi fikriymiş gibi kabullenen,onların aynısı olmayı meziyet sayan,kırk,elli yıl öncesini bugüne taşıyan insanlar çoğalır.
bu insanların ortak özelliği ise; her konuda haddinden fazla duygusal olmaları,her şeye çabuk inanmaları,tartışma ortamlarında her iki tarafı da dinlememeleri,kimi önce dinlediyse o tarafın yanında olmayı alışkanlık haline getirmeleri,önyargıları,acaba bu neden böyle demek,düşünmek yerine her şeyi hemen kabullenişleri ve kendi değerinin farkında olmayışlarıdır.salgın hastalık halini alan bu durumun tedavisi ise bir an önce silkinip,ne oluyoruz abi sorusunun sorumuyla başlar,okuyup,araştırarak azalır ve bu durumun hayat tarzı haline gelmesiyle de kişi kendi kararlarını veremeyen insanların arasından sıyrılır.kendi kararını verebilecek mertebeye erişir. .
