insanların istemediği bir olay karşısında tepkisiz kalmasına, kabullenmesine, kendi kendine "kaderime boyun eğdim", ya da başkaları tarafından "kendi kaderine boyun eğdi" gibi ifadeler kullanması sebebiyle klişe olmuş bir -deyim- olmuştur.
Kişisel görüşüm: kendi kaderine boyun eğmek diye birşeye inanmıyorum.
Kendi kaderini kendin çizebilirsin.
belirlenmiş kadere inanmadığım için olmayan boyun eğmedir. ancak hayatımızda yaptığımız seçimler sonucu bazı kazanımlar elde ederiz veya bedeller öderiz.
kaderi uhrevi olmaktan sıyırıp toplumdan çaktırıp bireye indirgersek kişinin kendi kaderi bal gibi vardır.
kaderi illa dini bir kavram olarak almaya gerek yoktur, kader sana biçilen rolleri oynamandır aslında. doğarsın aile içinde rolün olur, okula gidersin okulda rolün olur, işe girersin işte rolün olur işte bunun gibi bir sürü rolün vardır ve bu bir nevi toplumsal olanı yada kabullenilmişi kabul etmektir.
o yüzden kadere isyan biçilen role, beklenilene karşı gelmektir. ben toplumun bana çizdiği rolü oynamak istemiyorum demektir, ailede ise babaya veya anneye senin evladına baktığında görmek istediğin şey olmak istemiyorum demektir.
ayrıca ben toplumda katmanlar olduğunu düşünürüm bu katmanlar algıyı değiştirdiği gibi rolleri de değiştirir ve eğer farklı katmana geçersen artık rollerin değişeceği için kadere baş kaldırmış olursun.
Kendi dışında gelişen olayları durduramamış ve bundan zarar görmemiş yazar düşüncesidir. Kendi kaderini çizebilirsin çizemezsin değil ama bir yere kadar. Hayatın planları senin planlarını alt üst edebilir. Çantana koymadığın ama seninle çantanın içinde gelen bir şeyler olabilir, ancak çantayı açtığında o seninle gelen içine senin koymadığın şeyi görebilirsin. ama artık gelmiştir seninle. seninle gelme ihtimalini yok edemezsin. Hayatı bir çanta olarak baz alırsak, içine senin koyduklarında var ama senden bağımsız çantada bulunup seninle gelenler de. Hangi yoldan yürümek istediğine sen karar verebilirsin ama yolun sonu bellidir.
