Bir noktadan sonra mecbur kaliyorsunuz. Son zamanlarda kimseyle hiç birşeyimi paylasmadigimi görüyorum. Öfkemi, kırgınlığımi hatta kızgınlığımi bile karşı tarafa yansitmadan kendi kendime çözmeye çalışıyorum. ne anneme, ne kardeşime , ne de bir arkadaşıma derdimi ya da üzüntümü anlatmıyorum. Gittikçe yalnizlasiyorum sanirim.
