kisinin bu dunyada artik yapacak bir isi kalmamasi ve hayat denen gereksiz sıkıntılarla ugrasmaktan sıkılmasıdır. kendini rahmetli etmeye macası sıkmadıgından dolayı (öbür ki dünyada zebaniler var ya adami ne yaparlar) kendini manen mefta edip kendi kendisiyle zaman gecirmesidir.
hayata küsen bir insanın kendi iç dünyasında kapalı kalmayı tercih etmesidir. kişi kendini soyutlar, yaşadığı hayattan zevk almamaya başlar ve kendi iç alemine çekilir.
kendini dinlemek, hayatını gözden geçirmek gibi sıklıkla yapılmasında fayda olan faaliyetleri gerçekleştirmek üzere kendiyle başbaşa kalmaktır. islam dininde ramazan aylarında itikafa girilmek suretiyle bu ihtiyaç giderilmiş olur.
bazen insanın başkaları dışında kendini de dinlemesi gerekir. bu süre zarfında da daha mantıklı kararlar alır. belkide hayatında büyük yada köklü değişiklikler yapar.
sürekli yapılırsa, dipsiz kuyuya atlamaktır: kendin konuşup kendi sesini duyarsın.
benlik başkalarıyla birlikte ortaya çıkar, gelişir. başkalarıyla konuşurken kişi kendini anlar, kendinin ne düşündüğünü, hissettiğini fark eder.
