insanın kendi evinde huzur bulamamasıdır. belki anlık birşeydir ama katlanmaz kılar o anı, o anda akla gelen hayatın geri kalanını. çıkıp gitmek ister evden kapıyı çarpıp ama gidemez, gidemez işte. *
huzursuzluğun asıl kaynağı bazen huzursuz olan insan kişiliğidir. Huzursuz olduğunu sanan kişi kendi kendini ve diğer ev halkını huzursuz eden kişidir aynı zamanda. bu bir genelleme mi hayır elbette... sadece maddelerden bir tanesi.
huzursuz kişilikler her yerde ve her şekilde huzursuzdurlar. Çünkü bunların çözemedikleri bir mevzuları, gidemedikleri bir yerleri ve eksik olan birşeyleri vardır hep. Bunlar sağlanmadıkça da bu huzursuzlukları bakidir. iş yerlerine de taşırlar bu enfeksiyonlarını ve mesai arkadaşlarını da huzursuz ederler böyleleri.
