insanların ister kuşdili, ister beden dili, isterse ecnebi dili olsun kendi aralarında anlaşmaları kimseyi ilgilendirmez ama türk toprakları üzerinde gencecik pırıl pırıl türk gençlerinin almanca konuşmaları yadırganabiliyor zaman zaman.
otobüste 3 genç. tiplerinden has be has türk oldukları anlaşıyor. kendi aralarında gülüp eğleniyorlar. ama dikkat kesilince türkçe değil almanca konuştukları anlaşılıyor. insan önce vah garipler türkçeyi öğrenememişler diye acıma hissine kapılsa da sonra 5 cümle içinde 1 tane de türkçe cümle bulunması bu hissi silip atıyor. nasıl bir duygudur ki vatanında ve kendi milletinden insanlarla almanca konuşmak? anlamak için almancı olmak gerek herhalde.
yabanci dil biliyorum, herkesin içinde konuşuyorum, öyle tatmin oluyorum ekolü nün almanya temsilcileridir. genelde iki gün yurtdışında kalmış her türk evladının başına gelen durumdur. konu ile ilgili (bkz: yurtdışına çıkıp kaba yerleri kalkan insan tipi)
"dün kauf'a gittim allah seni inandırsın ayn paket sigara dray coma fünf dooçe mark olmuş" yıllar önce bir bi tatil beldesinde yaşanmıştır, bu kulaklar şahittir.
almanya da doğmuş veya küçük yaşta almanya ya gitmek zorunda kalmış, hayatının büyük bölümünü orada geçirmiş, türkçeye de tam olarak hakim olamadıkları için ve tabii ki almancayı da daha iyi konuşabildikleri için mecburen böyle konuşmak zorunda kalan türkler. burada kabahat onlara doğru dürüst türkçe öğretmeyen ailelerde mi değil mi o da ayrı bir konu.
almanyada doğmuş genç nesil türklerdir ama asıl acı olanı yada komik olanı zamanında 'biz alamanya'ya gidiyk' diye yola çıkan ailelerin geçkin kadınlarının bundan onbeş sene sonra yaz tatilini memlekette geçirmek için geldiğinde memleketteki diğer kadınlara hava atmak için çocuğunu-torununu almanca azarlamasıdır. *
-mama ich kanne ein früschtück
+nein osman du bist nicht aufen kaiserslauten
-das ist baucher kann auf der chocoladen
+du hast gladbacht ich mihr klayne komme heir.
şeklinde konuşan insanlardır. KiMBiLiR NE DiYOR Yurdum insanı..
almanya'da ise kendi aralarında türkçe konuşurlar. orada türk diye burada ise almancı diye soğuk baklılır kendilerine. gidip sorarsanız dert yanarlar. müstehaktır tabi.
kendi milletinden, kendi kültüründen uzakta bir başka memlekette doğup, eğitime orada başlayan ve doğal olarak o memleketin kültürü ve diliyle yetişen insanların iç acıtan durumlarıdır. fakat şöyle bir düşünecek olursak, çok ta yadırgamamak gerekir, evdesiniz mesela, anne türk, baba türk, birisi türkçe konuşuyor, öteki almanca cevap veriyor, hadi diyelim ikisi de türkçe konuşuyor ve buna özen gözteriyorlar ama evden çıktıgınız anda almanların içindesiniz, okula gidiyorsunuz, almanca konuşuluyor, markete gidiyorsunuz, almanca konuşuluyor, genel eve gidiyorsunuz, almanca sevişiliyor, arada bir türk arkadaşlarınız ya da akrabalarınızla telefonda türkçe konuşuyorsunuz ama onun dışında tüm hayatınızı almancayla idare ediyorsunuz, doğal olarak farkına varmadan kendi ülkeniz, öz vatanınızda bile almanca konuşuyorsunuz çünkü bu sizin anadiliniz olmuş, yapacak bir şey yok.
mesela almanyada bir türke adres sorun (türkçe) alacagınız yanıt sizi tuhaf bir boşluga iter. *
-kardeş pardon, türksün heralde?
-türküm abi buyur?
-ya ben şu adrese nasıl gidebilirim?
-hmmm abi şimdi şurdan geradeaus bis dieser straße entlang, sonra nach links dönün abi, danach ordan birine sorun man kann helfen.
-.....
-hadi guten tag.
belki size şaka gibi gelecek ama aynen böyle bir diyalog yaşadım.
iki kültür arasında kalmış, zavallı bir halde, ne almanı kabul etmiş, ne türkler sahiplenmiş, kimlik kargaşası yaşayan bir nesil var almanya' da, sadece orada değil tabii, daha bir sürü yer sayabilirsiniz.
cok aci bir durumdur. iki kültür arasinda ezilmis insanlar olarak farkina bile varmazlar o an hangi dili konustuklarini. nasil olsa ikisi de ana dilleri. genelde türkceleri almancaya kiyasla daha zayiftir. 2. veya 3. jenerasyon yurtdisinda dogmus büyümüs, hic bir sekilde türkce egitimi almamis, yabanci bir kültürü yutmus, oranin okullarinda okuyup ögretmenlerine bir kere bile olsun "hocam" diyememis, yabanci bir dilde azar isitmis, calistigi mekanda yine almanca konusmak zorunda olan ve calisip kazandigi parayi sirf türkiye'yi, yani "almanci" diye dislandigi memleketini ziyaret etmek icin biriktiren türkleri bir düsünün. eger hala "türküm" diyor ise helal olsun demek düser.
