hakkında ingiltere adaları proletaryasının ve işsizlerin şairi gibi tanımlamalar yapılan başarılı bir yönetmen. loach'un filmografisine bakıldığında çoğu kez işçi sınıfının mücadelesi üzerine filmler sunduğu görülür. bu açıdan bakıldığında loach'un filmlerinin en büyük özelliği siyasi ve sosyal bilinç taşıyor olmasıdır. tüm bunların dışında filmlerinin oyuncu künyesi çoğu zaman amatör oyuncular ile şekillenir. lakin bu çoğu tecrübesiz oyuncu kadroları filme apayrı bir güzellik katmaktadır, o ayrı. filmografisinde yer alan rejisini yaptığı sinema projeleri ise şöyledir;
özgürlük rüzgarı - the wind that shakes the barley (2006)
biletler - tickets (2004)
duygudan da öte - ae fond kiss (2004)
11 eylül - september 11 (2002 senaryo)
afili delikanlı - sweet sixteen (2002)
ekmek ve güller - bread and roses (2000)
benim adım joe - my name is joe (1998)
carla nın şarkısı - carla's song (1996)
ülke ve özgürlük - land and freedom (1995)
yağan taşlar - raining stones (1993)
ayak takımı - riff raff (1991)
kerkenez - kes (1969)
sevdiğim, takip ettiğim başarılı bir yönetmendir. her filminde çevrenizden, yaşantılarınızdan ortak noktalar bulabileceğiniz, film arşivinin vazgeçilmez ismi.
isci sinifina yakinligiyla taninan ingiliz yonetmen. kieslowski'nin soyle bir sozu vardir kendisi hakkinda: "hic kimsenin asistani olmak istemedim, fakat ken loach bana sorsaydi, seve seve ona kahve yapardim" kieslowski gibi 90lara damgasını vurmus bir yonetmenden boylesine bir ovgu almasi yersiz degildir, haketmistir sonuna kadar.
Kenneth Loach , (d. 17 Haziran 1936 Nuneaton, ingiltere) ingiliz televizyon ve sinema yönetmeni.
Babası elektrikçi olan Ken Loach, Oxford'da hukuk okudu. Üniversiteden sonra yönetmenlik öncesi şansını aktörlükte denedi. 1961 yılında Northampton Repertuar Tiyatrosu'nda yönetmen asistanı oldu. Ardından 1963'te BBC'ye geçerek TV yönetmenliğine başladı. Z Cars, Diary of a Young Man (Genç Bir Adamın Güncesi), Cathy Come Home (Cathy Eve Gel) gibi dizi ve TV filmlerine imza attı. 1969 yılında en önemli filmlerinden olan Kes (Kerkenez)'i çevirdi. 70'ler ve 80'ler boyunca, filmlerini dağıtma zorluğu, politik sansür ve ilgi yoksunluğu gibi sorunlarla karşılaştı. Thatcherizm'in ingiltere'de iktidarda olduğu dönemde konularını alt sınıflardan,yoksulların yaşamından alan sosyal içerikli filmler yapan Loach, madencilerin grevini anlatan A Question of Leadership isimli belgeseli ile Muhafazakar Parti'nin büyük tepkisini çekti.
Filmlerinde sosyalist kimliğini her zaman öne çıkaran Loach, sıradan insanı ele alarak onun günlük yaşamını, yaşadığı sosyal ve maddi zorlukları tüm çıplaklığıyla ortaya sermiştir. 6 kez Cannes Film Festival'inde büyük ödül alan yönetmen, 90'lardan sonra, Hidden Agenda (Gizli Ajanda), Raining Stones, Nikaragua'daki Sandinist hareketi işleyen Carla's Song (Carla'nın şarkısı), ispanya iç savaşına katılmış bir ingiliz'in hikayesi Land and Freedom (Ülke ve Özgürlük), alkolik bir adamın alkolle mücadelesini anlatan My Name is Joe (Benim Adım Joe), ingiltere'de demiryollarının özelleştirilmesinin demiryolu işçilerinin üzerindeki etkisini anlatan Navigators (Demiryolcular) gibi filmleri yönetti. Yönetmenin son filmi 2004 yılında gösterime giren Pakistanlı göçmen bir ailenin yaşamını anlatan Ae Fond Kiss`tir.
Ken Loach ingiltere'nin yetiştirdiği en önemli film yönetmenlerinden biridir.
Yönetmen üzerine Antony Hayward'ın yazdığı Hangi Taraftasınız (Which Side are You on?) adlı kitap, Türkçe Agora Kitaplığı'ndan Özden Arıkan'ın çevirisi ile çıkmıştır.
ingiliz toplumundaki sorunları ve tabakalar arasındaki farklılıkları ustaca filmlerine yansıtan ingiliz yönetmen. benim adım joe ve carla' nın şarkısı unutulmazlarıdır.
alt sınıflara ait bir sinemadır ken loach'ın sineması. ezilenlerden, yoksullardan, toplum dışına itilenlerden, onların yaşama tutunma heveslerinden bahseder. bunun sonucunda, gayet gerçekçi bir uslubu vardır. ken loach, adeta sol yumruğunu havaya kaldırarak filmlerini çeker. onun filmlerinde, 'ünlü' ve 'piyasa' oyunculardan çok, işlevsel ve yetenekli, tanınmamış oyuncuları görmek mümkündür. sinemanın amatör ruhunun hala ölmediğine bizi inandırır. kendi sinema dilini yaratabilen ender yönetmenlerdendir.
son filmi belki önceki başyapıtları kadar dikkat çekici değildi, ama ustaya saygı duruşu mahiyetinde, cannes'da ödülünü verdiler.
