aklıma sevdiğim bir öğretmeni getiren, eli öpülesi anne.
sevdiğim öğretmen tüp bebek yöntemiyle çocuk sahibi olmuştu ve kızı iki buçuk yaşındayken kemoterapi görmesini sağlayacak bir hastalığa tutuldu. * kemoterapi sonucu kızının psikolojisi bozulmasın diye sevdiğim öğretmen saçlarını kazıdı. hala da öyle. umarım bu küçük kız sağlığına kavuşur. ailesi de huzuruna...
haberi ilk gördüğüm zaman tüylerimi ürpertmiştir. ilk olarak o çocuğun iyileşip sağlığına kavuşunca ve tabii ki büyüyünce o günleri hatırlayarak anne ve babasının kendisi için yapamayacağı şey olmadığını düşünüp hüzünleneceği zamanları aklıma getirdim bir an. çok gereksiz biliyorum. ama hayatı bomboş yaşayıp tamamen parazit bir birey olmayacak ve hayatı dolu dolu yaşayıp her türlü olaya daha akıllıca ve insancıl yaklaşacaktır.
anadır...
elinde olsa kemoterapiyi kendisi görmek, evladının sıkıntılarını kendisi çekmek ister. sana geleceğine bana gelsin der hep. şu geçici hayatın tek karşılıksız sevenidir.
konuyla tam alakalı olmasa da, annenin evladına olan sevgisini örnek gösterir bir hikaye duymuştum analarla ilgili, gerçek değil belki ama annenin hissiyatını tam anlatıyor;
bir anne gelini tarafından hiç sevilmezmiş. gelin kocasına 'anneni öldür, kalbini çıkar' demiş. vefasız evlat da kendisine söyleneni yapmış ve anacığının kalbini çıkarmış, karısına götürüyormuş. birden ayağı taşa takılıp düşmüş. elindeki kalpten gelen ses;
- ahh! yavruuum, canın acıdı mı?
bilinçli ve evladı için yapmayacağı şey olmayan annedir.tüm annelerin ders alması gereklidir.bu durumu anlayabilmek zordur yaşamayan için fakat çocuğunun psikolojisi bakımından anne yapabilceği en doğru şeyi yapmıştır.böyle annen olduktan sonra bin kere kemoterapi görsen yinede sonuç olumlu çıkar.keşke herkes için geçerli bir anne davranışı olsa bu tür hassas bir konuda...
değil yılın yüzyılın annesi seçilebilecek annedir.
candır can verilebilesi,ayaklarına kapanılası,kurban olunası annedir.
dese ki senin canın kızımı iyileştirecek can verilesi annedir.
çünkü kızı için yaptığı herşeyin üstündedir.
işte anne olmak böyle birşey, esasen insan olmak böyle birşey dedirten ve görünce gözlerimizden içten gelen hislerle gercek gözyasları döktüren annedir....
böyle bir anneye sahip olmak o kadar güzel bir duygudur ki... çünkü o hastalığa yakalanan kişi öyle bir ruh haline sahip oluyor ki; gün geliyor annesini bile görmek istemiyor nedeni ise annesini üzmemek, onun gözyaşlarını görmemek; lakin böyle anneler var oldukça o hastalanan kişi iyileşir...
