levent kırcanın en sevdiğim antik tiplemesidir. unutmak mümkünmü hitler bıyığı, dökülmüş saları, dev göbeğine rağmen ceketini ilikleme saygısı, somunlarla olan yakın ilişkisi, dertli kemanı ve herşeye rağmen nefessiz kalıncaya kadar ki gülüşü... çocukluğumun tiplemesi hep özenmişimdir onun gibi kahkahalarla elimde somun sandalyeden devrilmeye *
