1 yıl boyunca çanakkale Gelibolu'da inzivada yaşadım.
Bu süreçte Çok okudum, çok araştırdım, çok düşündüm. Meğer ben insanların beni kemalist zannetmesini, pkk'lı, ayrılıkçı, bölücü zannetmemesini istediğim için kemalistmişim. Çünkü, ben bir Harput türkmeniyim, aleviyim. insanlar orayı tanımazlar, bilmezler. Pkk'nın giremediği ve türklerin yoğun olarak yaşadığı bir şehirdir Elazığ. Doğu Anadolu'da bulunduğu için otomatikman taş kafalılar yüzünden kürt ve pkk'lı zannedilebilirsiniz.
Şimdi insanlar umurumda bile değil.
3-5 taş kafalı faşist beni olmadığım gibi bir insan gibi görecek diye ideoloji benimseyecek değilim.
Atatürk sevdiğim bir liderdir ama Tanrı değildir. Hataları, sevapları vardır. Kemalist olmak ayrı bir boyuttur.
Atatürk'ü seviyorum ama kemalist değilim. Doğu kökenliyim ama kürt değilim. Pkk'lı değilim. Türk'üm.
insanlara bunları uzun uzun anlatmak gerekir. Ben de insanlara kendimi anlatmaktan vazgeçtim.
Burayı bir günlük olarak kullandığım için bunları yazıyorum.
Reel hayatta insanlarla siyaset konuşmam bile.
en yakın arkadaşlarım milliyetçidir. Atatürkçüdür. Ailem de öyle. Solcu ve Kürt veya laz bir arkadaşım olmadı henüz ama olmasını çok isterdim.
Bana göre Kemalizm Atatürk'ün ölümünden sonra bağlamından koparılmış bir ideolojidir. Atatürk'ü putlaştıranların benimsediği, elitizm içeren, kürtleri, lazları, çerkesleri, arnavutları, zazaları inkâr eden, dindarları, namaz kılanları küçümseyen, rakı içmeyi bir dini ritüel olarak gören, başbakan asmış, Kenan Evren'i ilah edinmiş, işkenceleri savunan bir ideolojidir. Yani Bana göre değildir.
Ben elit değilim. Boğaz'a nazır bir villada yaşıyor olmama rağmen aşırı zengin de değilim.
Velhasıl-ı kelâm, son aylarda kemalist olmaktan vazgeçtim. Yavaş yavaş varolduğumu hissediyorum. Bakalım bu varoluş sancısı beni nerelere götürecek.
