(I) a. (di:ni) 1. din b. Tanrı'ya, doğaüstü güçlere, çeşitli kutsal varlıklara inanmayı ve tapınmayı sistemleştiren toplumsal bir kurum, diyanet: Her dinin mabetleri bütün müminlere açıktır. -H. C. Yalçın. 2. din b. Bu nitelikteki inançları kurallar, kurumlar, töreler ve semboller biçiminde toplayan, sağlayan düzen: Yazık ki bu sanat ve din bahsinde bana arkadaşlık edecek kültürde değil. -R. H. Karay. 3. mec. inanılıp çok bağlanılan düşünce, inanç veya ülkü, kült.
Güncel Türkçe Sözlük
--spoiler--
din kelimesinin anlamını bilmeyen kemalist söylemidir. zira kuran'da şirk dininden de tevhid dininden de bahseder. yani dinin vahiy ile gelme zorunluluğu yoktur. vahiy ile gelen ve tek korunmuş olan din islamdır. diğer dinler ya vahiyle gelmesine karşın bozulmuştur ya da vahye dayalı olmayan şirk dinidir. din gidilen yoldur. hayattır. insanın hayatını yönlendiren, şekillendiren her şeydir. din'in olmadığı bir alan yoktur. dolayısıyla kemalizm de dindir. (bkz: hala kemalist olanlar)
