atatürk hakkında en ufak bir eleştiriye bile tahammülü olmayan, atatürk'ün eleştirilmesine imkan tanımamak için etik davranmayan yobaz kemalistlerin küfürbazlıkta sınır tanımaması durumu. zaafları var ve bu zaaflarını küfür ederek gidermeye çalışıyorlar.
kemalistlerin içgüdüsel eylemidir. bir insan ailesine küfredilmesini istemiyorsa küfretmez, çeşitli sebepler öne sürerek birilerine küfrediyorsa ailesine küfredilmesinden hoşlanıyor demektir.
kemalizmin kanayan yarasıdır efendim. öylesine lanet bir ideolojidir ki şu kemalizm, savunulacak bir yanı olmayınca bu ideolojiye inananlar küfür ve hakaretle çıkış ararlar. esasen bunda kemalizmin türkiye sınırları içerisindeki başarısızlığının rolü büyüktür. azınlığın elinde oyuncak olan bir ülkede kemalistlerin her seçimden yenik ve de bitik çıkmaları belki kendilerini küfüre zorluyor ama daha farklı bir refleks geliştirebilirlerdi. derslerine çalışmamışlar hırbolar.
antikemalistlerin mantık dışılıklarını dinsel faşizmle kabul ettirme isteklerinden gelen durumdur.
nitekim laftan anlamayana herkes aynı tepkiyi veremeyebilir.
