kemalizm, çağdaş devlet olmayı hedefler. bu hedef, demokrasiyi içinde barındırır ve her daim demokrasi hedefte tutulur. bu hedefe ulaşmak için menderes diktasını yıkan asker sivil kadroların hazırladığı özgürlükçü 1961 anayasası buna örnektir.
ancak, daha sonra büyük burjuvazinin ve abd emperyalizminin yörüngesine girerek 1971 ve 1980 darbelerini yapan sahte atatürkçüler ile gerçek atatürkçüleri birbirine karıştırmamak gerekir.
yobazların demokrasiyi dillerine pelesenk ettikleri anlar değildir, emin olun.
zira, mustafa kemal, halkının demokratik hakları için canı pahasına mücadele ederken, yobazlar payitaht elden gitti diye dövünüyor, demokrasi neferlerine yüzyıl sürecek bir kinin ilk beddualarını gönderiyorlardı.
kemalizmin türkiyeye getirmek istediği demokrasinin bildiğimiz demokrasi olmadığını anlamamız gerekiyor. önce insanları şekillendirelim, hepsi chp programına sadık insanlar olsunlar, sonra da üç beş parti kurarız aralarında oynarlar düşüncesi güdülmüştü en başta. eğer insanlar dindar kimliklerinden kopsaydı, tipik bir chpli olsalardı, operalar, bale salonları dolup taşsaydı hiç şüphesiz bu demokrasi kendilerince oturmuş olacaktı.
olmadı.. olmayınca da bizim kemocan dostlarımız "bu halka demokrasi çok, vercen odunu" jargonuna döndüler, bu halka zaten güvenilmezdi. Zaten bu kafa tandoğan meydanına köylü sınıfın girmesini de yasaklamıştı, görüntüyü bozuyor diye, atatürk ise "köylü milletin efendisidir" diyordu ama önemli değildi bu. yani bu sözde kemalistlerin demokrasiden anladıkları şey kendilerine oy vermeleri.
ulan adamlar ülkeyi kurar kurmaz hemen çokpartili sisteme nasıl geçsinler. yeni kurulmuş bir ülkeden bunu beklemek gerizekalılıktan başka birşey değildir. ki zaten 20 senede çok partili sisteme geçebilmeleri bile taze bir cumhuriyet için büyük başarıdır.
1930 yıllarında türkiyede demokrasi olduğunu sananların uğradığı başlık. tek parti var, başka seçenek yok, şapka giymeyen cezalandırılıyor... demokrasiye bak çay demle.. bari o yılları örnek vermeyin, veya alkollü olarak sözlüğe girmeyin.
ülkenin büyük kısmının koyun olduğunu henüz unutmamış oldukları andır. isterse koyunlar birlik olup ülkeyi seçtikleri efendilerine kurban etsinler oy birliği ile. bu durum gerçeği değiştirmeyecektir, koyun koyundur.
artık çaresiz kaldıkları andır. karşı tarafın kendileri gibi silahla darbeyle entrikayla filan değil halk desteğiyle iktidara geldiklerini, şu an seçim olsa yine tek başına iktidara geleceğini, dolayısıyla ölüyoruz bitiyoruz, aydınlar işkence görüyor filan gibi uydurdukları masallara halkın inanmadığını bilmesi gereken kişidir.
ileri demokrasi adı altında; içeri tıkılan, işkence gören, dayak yiyen aşağılanan aydınları, davul zurna ile karşılanan teröristleri, dinin arkasına sığınıp bütün halkın anasının ağlatıldığı andır. ileri demokrasi adına; eğitimde, bilimde ve herşeyde 300 yıl geriye gidildiği andır. Bunları gören kemalistlerin demokrasi bu değil diye hatırlatması normaldir.
şakirtlerin. trollerin, arap yalayıcılarının ortaya çıkıp ben burdayım dediği andır. demokrasiyi hatırlar sadece eleştirirler oysa kemalist gibi davranılmamalı demokrasi göz ardı edilip bunların alayının kökü kazınmalıdır.
iktidardan düştükleri, kollarının kanatlarının kırıldığı, ordu ve yargıyı kışkırtamadıkları andır. evet bir halk vardı, oy veriyordu, gerçi bunlar o halka cahil yobaz bidon kafalı diyorlardı, şimdi ise hatırladılar o halkı, halka sövdükçe kendilerinin küçüldüklerini gördüler. artık bu kemocanlar için çalışma, halka inme, kibirlerini kırma vakti, aydınız, elitiz, okumuşuz ayakları da sökmeyecek, gayri meşru yollar da kalmadı, şimdi oy isteme zamanı onlar için.. ama bir sorun var, iki sene önce koyun dedikleri insanların yüzüne nasıl bakacaklar bilinmez.
