son zamanlarda iyice aşikar olan türkiye gerçeği. bir dönem iktidarın bütün mekanizmalarını elinde tutan bu bir avuç patolojik tipin artık türkiye siyasasında zerrece esamesi okunmamaktadır. partimiz dedikleri chp bile bu güruha sırtını dönmüş durumdadır. zira ülkücü, islamcı, kürt adaylar kemalist görüşteki adaylardan daha çok listelerde yer bulmaktadır. ve bütün siyaset onların dışında gerçekleşmektedir.
onlara ise sosyal medyanın çocuk parkında ruhsal mastürbasyon yapma imkanı tanınmıştır. onlar büyük abiler, uzunlar, şakirtler, ülkücüler ve kürtler memleketi yönetirken sözlük köşelerinde 1923 hayalleri ile hamasi nutuklar ve kalkışmalar yapmaktadırlar.
kısaca yazık la kimin çocuğuysa..
siklenme derdi olmayan bir anlayış olduğu için gerekli olmayandır. önderinin yolsuzluk belge ve kayıtları cümle alemin elinde olmak yerine dünyanın bir çok yerinde heykeli dikilmiş olduğu için gerekli olmayandır. çağın ve zamanın gerekliliklerine uyduğu, çağdışılığı savunmadığı için gerekli olmayandır. demokratik olduğu, demokrasi adı altında antidemokrasinin kralını yapmadığı için gerekli olmayandır. insanı siz biz diye ayırmadığı, insan olduğu için sevdiği için gerek olmayandır.
genel bir duruma ve siyasete dair makul bir tezin azıcık mizahi ifadesidir. kemalizmi umursamıyorum dediğimi sanmıyorum. iş dönüşleri bilgisayar başında en ekmekli eğlence unsuru şahsım adına kemalizmdir. zira bir dönem zulmün adı olan kemalizm şimdi levent kırca önderliğinde duygusal olduğu kadar komik bir heyulaya dönüştü. ve siyaseten siklenmiyor diyorum.
yok, umurumda değil demiyorum. var ve komik budur tüm meselem.
