kendini atatürkçü zanneden, takım tutar gibi lider destekleyen piçlerinkiyle karıştırılmaması gereken adaptır. karşısındakinin görüşlerine saygı duyup insan gibi tartışan kemalistler bilirim ben. ama sözlükte öyle klavye atatürkçüleri var ki, klavye başında sinirden monitör yumruklatıyorlar insana. "atatürk'ten bi şey de bakayım?" desen "cehepe!" diye bağırır bu öküzler. yazık, bari atatürkçü demeyin adam sansınlar.
"kemalist"lik; müdaafadır. yani kemalizm hakkında tartışmak, neye ve kime göredir? "kemalist" lafzı ingiliz işgal kuvvetlerince kullanılmış bir kelime ise; kuvayi milliye "kemalist" ise, neyi nasıl eleştirirsin?
şöyle ki; ırken türk değilsindir ama ırkçısındır ve "türk'üm" demekten acizsindir. bu kafatasçı yaklaşımınla "ne mutlu türk'üm diyene" lafzından eleştiriye girersen, "siktir git" derler adama. bizim dilimizde anlatmaktan tüy bitti zira. aç oku, öğren öyle gel.
bir takım insanların iddia ettiği gibi "elitist" değiliz; ancak kendisini okuduğu 3 kitapla halktan üstün gören eziklerin "elitist" duruşları sinirimizi bozmakta.
diğer taraftan; yasalar, kanunlar olmasa kafasına sıkacağım adamla oturup ne konuşayım ben?
özetlemek gerekirse, "hoşa insana adap gerek; ite köpeğe hoşt gerek".
