her ne kadar ideolojik olarak bu gruplarla hiç bir yakınlık ve sempatimin olmamasına rağmen, dar görüşlülük ve yaftalama, muhalifleri "yobaz, atatürk düşmanı, şeriatçı" olarak etiketlemeleri ve liberalleri hazmedememeleri bakımından, yani aymazlık ve yobazlıkta kemalistlerin fersah fersah önde olduğu farktır..
her ne kadar ideolojik olarak bu gruplarla hiç bir yakınlık ve sempatimin olmamasına rağmen insani ve yardımlaşma ruhu bakımından şakirtlerin fersah fersah önde olduğu bir farktır.
temsili bir hikayecikle pekiştirecek olursak;
zamanın ve mekanın birinde bir adam vardı. çaresizdi, bedbahttı, müşküldü, dardaydı ve küçük bir yardıma ihtiyacı vardı. önünde iki kapı belirdi. biri buram buram kendini beğenmişlik kokuyordu, yabacıya karşı dışlanma ve hor görme hissiyatı vardı ve içeri girmesiyle paçavra gibi dışarı atılması bir oldu.
döndü bedbaht adam öteki tarafa mütevazi bir yapı gördü. içinde sıradan ama gönlü ulvi insanlar vardı ve tevazu sahibi kişilerdi.
selamını vermesiyle sofranın baş tarafına konulması bir oldu. insani muamele ve höşgörü eteklerinden akıyordu. içeride büyük bir insani zenginlik vardı ve kendisi oraya ait hissetmesede orada olmak ona huzur veriyordu.
işte iki gurup arasında şu temsili hikayecikte olduğu gibi ciddi bir hoşgörü, sevgi, saygı, hümanizm ve insani farklar vardır.
