Yanlış bir zihniyetin ve kişilerin toplumumuza enjekte etmeye çalıştığı, objektiflikten uzak ve yorduğun kaymağı gibi yüzeysel bir sözdür. Böyle bir diktatörlük bugünkü ergenekon operasyonlarında emekli askerlerin başına böyle şeyler gelebilir miydi? Ordunun en önemli kademelerinde gelmiş insanlar neredeyse terörist diye çağrılabilir miydi?
Yani 'muhalef olucam, farklıyım, antimilitaristim, marjinalim' gibi absürd ve boş düşünce sistemlerine kimileri sahip olacaklarına, önce ekmek yedikleri yere, pislememeleri gerektiğini öğrensinler...
ibrahim kaypakkaya'nın aydınlık tayfasına verdiği cevaptır. aydınlık tayfası türkiye'de devrimin yolunun kemalist devrimi tamamlamaktan geçtiğini söylüyordu. çünkü türkiye emperyalizme bağlı yarı-sömürge, yarı feodal bir ülkeydi. türkiye'De demokratik devrim tamamlanmamıştı. üstelik işçi sınıfı da bir bilinç geliştirememişti. bu nedenle aydınlıkçılar türkiye'de devrimin yolunun zinde kuvvetlerin bileşiminden geçmekte olduğunu söylüyordu. bu kuvvetler ordu,sivil, aydın zümrenin kendisiydi. buna karşın ise ibrahim kaypakka'ya türkiye tahlilindeki bir ülkenin başkan mao'nun yolundan giderek yani bir köylü devrimi ile devrimini tamamlayacağını söylüyordu. işin ilginci ibrahim kaypakkaya bu tahlilini yaparken türkiye burjuva devrimi sırasında, türk burjuvazisinin jakoben tavrının zaten onun sınıfsal refleksi olduğunu görememesidir. üstüne sütelik türkiye'de bir burjuva iktidarı henüz yeni kurulurken faşizmi gerçekleştirecek sınıfsal birikiminin olmadığını görememesidir. anti-komünist yapısı, korkak bağımsızlıkçılığı ve muhafazakar aydınlanmasına karşın kemalist devrim klasik devrimlerinin yarattığı tezahürün kendisi olduğunu görememsi başka mesele. üstelik kemalizm'den kopuşu anti-kemalizm olarak algılayan türkiye solu kendini milli demokratik devrime bağlayarak bunu asla beceremeceğini de görememesi bir başka tartışmanın konusu olsa da, söylemekte fayda var.
ibrahim kaypakkaya samimi olduğunu düşündüğüm , sevdiğim , saydığım en büyük devrimcidir. ancak tarihi olaylar kendi koşulları içerisinde değerlendirilmelidir. atatürk'ün yaptığı politikaların hepsini kuran emri gibi kabul etmek zorunda da değiliz ama şurası bir gerçektir ki ; ben atatürk'ün bir çok yönünü eleştirsem de laiklik ilkesi için kendisine ömrüm boyunca müteşekkir olacağım.
atatürkün kurduğu devlet , yarı askeri ve diktatöryal bir devlettir ama onun kurduğu bu cumhuriyeti demokratikleştirmek de bizim elimizdedir.
"hadi bütün kavramları bir yana koyalım ve kemalizm'in bir tarifini yapalım." tadında bir önermeden fazla bir enerji çıkmayacağı gibi, doğruluğu da tartışılır. 68 kuşağı devrimcileri ve teorisyenleri kendilerine her daim bir yol bulmaya çalışmıştır. bunu yaparken de kemalizm'e bir tanım getirmeye çalışmıştır. mahir çayan'da bir tanım getirdiği, aydınlıkçılar'Da, ibrahim kaypakkaya'da. ama bu tüm sosyalizan tabirlerin hepsi bir yere çıkıyor: hiçlik! çünkü sosyalistler bu kadar basit bir tabirler yetinmez. amacım sosyalistlerin tanımlarının iki-üç sayfa olması gerektiği gibi bir şey değil. amacım "somut durum" tahlili yapmayan akımların, mdd'den kopamayan akımlarının hepsinin kendilerine bir boy büyük gelen tanımlar yapmasıdır.
kemalist devrim; türkiye kapitalizminin devrimidir, bir burjuva devrimidir ve komünistlerin şimdiye kadar yaptığı tüm burjuva devrimi tabirleriyle, dönemin ekim devriminin yarattığı konjonktörün iyice kavranması ile ideolojik hattı ortaya çıkar. kemalizm eklektik bir yapıya sahiptir, pragmatisttir, dengecidir ama asla bir radikalizme sahip değildir. bunu iyi değerlendiren hareket kemalizm'in daha doğru tahlilini yapabileceği gibi kendini gerçek anlamda kemalizm'in ideolojik savuruculuğundan da ayıracaktır.
eğer kaypakkaya'nın ifade ettiği kemalist ruh ve diktatörlük; yozlaşmış, kendini kaybetmiş, travma halindeki bir devleti neşter altına yatırıp; yeniden dirilten, masa başında haritalarla bölünen ülkesi için ve bir o kadar günün hükümeti tarafından yapılan çağrılara kulak asmayıp, asi bir ruh ortaya koyarak, apoletlerini çıkararak, kendi özel hayatından dakika dakika vazgeçerek halk için savaşan, yüz yılın lider ruhu olarak gösterilen, kişi ve kişinin kurduğu devlet yapısı ise; kölesi olmaktan gurur duyulan ideoloji ve diktatörlüktür.
ezik bir zavallının, köylü ve cahil işçi sınıfının ezikliğini, içindeki bitmek bilmeyen özgüven eksikliğini hakaret ederek doldurmaya çalışan, kafatasının içindeki beyni orak çekiç yardımıyla boşaltıp yerine stalinin, maonun ve bir çok terör eğilimli solcu zevatların b...klarıyla doldurmuş karacahillerin destekleyeceği boş kafalarının ampul kafalılara da çokça benzediği radikal solcu zırvasıdır.
böylece bunu da görmüş olduk. milliyetçi zerzavatın nasıl da liberallerle aynı kefeye girdiğini, sola karşı düşmanlıklarını doğru ya da yanlışlığı tartışabilecek bir önerme de dahi kusabildiklerini. hep söylenegelmiştir, liberaller ile milliyetçi zerzavatlar arasındaki organik bağ, anne ile yavurusu arasındakine benzer diye. her ikisi de birbirine öylesine bağlı ki; işçi sınıfı düşmanlığının net yansımlarını görebiliyoruz.
eğer bugün adam akıllı bir althusser çevirisi yapılsa liberal sol ideolojik bir kahraman bulmuşçasına ona sarılacak. yalnız sarılırken işçi sınıfı siyasetinin nasıl da ahmaklık olduğunu ve işçi sınıfının nasıl dagerici olduğunu, halbuki burjuvazinin nasıl da ilerici olduğunu yazacaklar. milliyetçi zerzavatlar da bir şekilde liberallere, liberal solculara destek çıkacak; işçi sınıfı düşmanlığı yaparak. nasıl olsa hepsi halk düşmanlığında birinci gelmek adına bir yarışta ve bu yarışı birinci bitirmek istiyorlar. ama asıl amaçları ise sola karşı olan hamasi duygularını kara yüzlü bir biçimde yansıtmak.
dediğim gibi başlıktaki önerme yanlıştır. yanlışlığı ise yukarıda belirtilen nedenlerden ötürüdür. yalnız milliyetçi zerzavatlar ile liberal kara yüzler altın madeni bulmuşçasına bu konu hakkında tutarsız atıp tutmaları hep belli bir düşmanlığın kusulmasıdır. kendisini dev aynasında sananlara aziz nesin'in ünlü eseri zübük'ten bir cümle başlık çalalım: "kağnı gölgesindeki it." zübük'te böyle tanımlamıştı karakteri aziz nesin, şimdi demokrat beylere ancak bu tabirler yakışır.
152 ülke delegesini yani unesco'yu, Türk milletini, bizzat Atatürk'ün kendisini, bu güne kadar yazılmış bnlerce atatürk biyografisini, dünya'da bir çiçek adı olarak bir lider'in adını seçmiş olan bir botanik bilimciyi,demokratikleşme yolunda ilerlemeye çalışan tüm az gelişmiş ülkelerin inançlarını, milyonlarca belgeyi ve atatürk tarafından söylenmiş sözü yok sayıp yapılmış kişisel bir tespittir.
ben yemedim.
--spoiler--
"ATATÜRK KiMDiR; ATATÜRK ULULARARASI ANLAYIŞ, iŞBiRLiĞi, BARIŞ YOLUNDA ÇABA GÖSTERMiŞ ÜSTÜN KiŞi, OLAĞANÜSTÜ DEVRiMLER GERÇEKLEŞTiRMiŞ BiR iNKiLAPÇI, SÖMÜRGECiLiK VE YAYILMACILIĞA KARŞI SAVAŞAN iLK ÖNDER, iNSAN HAKLARINA SAYGILI, DÜNYA BARIŞININ ÖNCÜSÜ, BÜTÜN YAŞAMI BOYUNCA iNSANLAR ARASINDA RENK, DiL, DiN, IRK AYIRIMI GÖSTERMEYEN, EŞi OLMAYAN DEVLET ADAMI, TÜRKiYE CUMHURiYETiNiN KURUCUSU”
--spoiler--
152 millet tarafından böyle tanımlanan bir lider'e 3-5 kişi dikdatör demiş, laf atmış çok mu?
bence çok.
çünkü bu gün birilerinin ayakkabılarını temizlemek yerine, birilerinin kölesi olmak yerine taşaklarını yaya yaya o lider hakkında bilgilenmeden insafsızca ve vicdansızca yorum yapmalarını bile o dikdatör'e borçlular.
doğru bir önerme. işte sözlük taifeside türkçe'den ancak hrant dinki yargılayan hakimler kadar anlıyor. onu da görmüş bulunuyoruz.
eh be güzel kardeşim, kemalizm atatürk'ün kendisi değil. zaten kemalizm'i atatürk de icat etmiş değil. dolayısı ile bu düşünce sistemine getirilen herhangibir eleştiri atatürk'ün şahsına yapılmış bir hakaret ya da eleştiri değildir.
şu satırları kemalist bir birey olarak yazıyorum.
dikta etmek ne demekti. insanlara ne yapıp ne yapmaması gerektiğini idrak ettirmek.
fasist ne demekti peki? kendisinden farklı bir düşünceye sahip olanı kabul etmeyen ve onu kaba kuvvet kullanarak ezmeye calısan.
kemalin yaptıklarına ve kemalist bireylerden istemlerine dikta denilebilir. neden? dikta olması gereken bir dönemde yasadık biz. kadınlarımız 2. plandayken eşdeger oldular. yobazlar hüküm sürerken 2. plana atıldılar. demokratik düşünce ortaya cıktı. dikta edilmesi gereken yerde halkın yararınaysa diktatöre fasist demiyoruz biz.. bu akımada fasist diktatörlük demiyoruz.
atatürk bir örneğindeyse diktatörlüğün ne oldugunu ne olmaması gerektiğini acıkca bildirmiştir bize zaten...
-istanbulda bir baloda idim. Sarı saçlı bir delikanlı gelip karşıma dikildi. Adı Ekrem yahut Kenan olacak Bir balo için aşırı sayılacak laubaliliklerle etrafındakilerin dikkatini çekmiş olacak, bir aralık ortadan uzaklaştırdıklarını hissettim. Halbuki onunla konuşmak da istiyordum. Nihayet döndü dolaştı bir fırsatını buldu gene karşıma çıktı. Bana düpedüz: size diktatör diyorlar, doğru mu? dedi. Ona şu cevabı verdim:
Ben diktatör olsaydım sen bana bunu soramazdın. Bir takım inkılap zaruretiyle bir takım yenilikleri kabul ettirmeye çalışan adam diktatör değildir! Diktatör, hoşgörüsü olmayan adamdır. Karşısında her fikir söylenemeyen adamdır. Diktatör, kendi düşüncelerine aykırı fikir söyleyenlere kin güden adamdır. Bunun haricinde diktatörlük, tehlike, inkılap, fevkalade zamanlarda lâzım bir demokrasi müessesesidir. Demokrasi tarihinde böyle muvakkat böyle muvakkat diktatörlüklere rastlanır. Benim, on beş senedir, bazı fikirleri bu memleket hayrına kabul ettirmek için sarf ettiğim gayretlerde hiç bir şahsi endişe yoktur. Benim, belki demokrasinin anladığı manada diktatörlüğe benzer hareketlerim görülmüştür. Fakat, Tiran asla olmadım.
kemalist devlet askeri faşist bir diktatörlük değildir bence ama askere verilmiş koruma kollama görevi bana kalırsa asker tarafından ülkenin kurucu kadrosunun asker olması nedeniyle koz olarak kullanılıp abartılmıştır. kemalist rejimin askeri bir faşizm kurmaya niyetli olamazdı. ancak demokrasi ve insan hakları açısından bakarsanız, kemalizmin yaratmayı hedeflediği tek tip elit türk vatandaşı projesini sonuna kadar eleştirebilirsiniz. asker de bu elit kesimin bir parçası olduğuna göre ,ilk cümlede geçen koruma ve kollama görevini, rejimin sakıncalı olarak gördüğü halka karşı abartarak kullanmaktan çekinmemiştir.
cevabını atatürk'ün yıllar önce ince bir ayar ile verdiği tespitimsi.
Bir gazeteci Atatürk'e sorar "size" der "diktatör diyorlar ne dersiniz". Atatürk şöyle bir bakar, "Eğer ben diktatör olsaydım hanımefendi bu soruyu sorduktan sonra siz asla canlı kalamazdınız" diyecektir
izmir kurtuldu, çok tatlı bir yorgunluk, Ankaraya hareket edecekler. Trene binerler kompartımana çekilirler. Ertesi gün kompartımanı çalar yaveri, açar yorgun, bitkin, kravatını yıkamaktadır Atatürk. Yaveri "ya paşam bu ne hal hiç uyumadınız herhalde niye böylesiniz" der. "Ya çocuk kompartımanıma yastıkla battaniye koymayı unutmuşunuz. Kolumu yastık yaptım ağrıdı setremi yastık yaptım üşüdüm bende uyumadım kalktım" der. Yaveri; "aman paşam! Birimize haber vereydiniz hemen size bir yastıkla battaniye getirirdik" der. Ve bir ülke kurtarmaktan dönen komutan söylüyor bunları tarihi bir cevap derki "Geç farkettim hepiniz en az benim kadar yorgundunuz. Hiçbirinize kıyamadım. Önemli olan benim uyumam değil milletimin rahat uyuması". Var mı böyle bir şey! Bu insana diktatör demeye kimin dili varabilir?
bu tür söylem sahiplerinin yaşam tarzlarına, eylemlerine bakıldığında görülen şeyler: şiddet, kavga, diğerlerinin görüşlerine saygısızlık, huzursuzluk çıkarma, kendi görüşlerini kabul ettirmek için gerekirse karşısındakini şiddet yoluyla bertaraf etme gibi medeni eylemlerdir. aynı tür eylemleri hitler ve stalin gibi tarihin en hümanist en insancıl şahıslarında da görebilirsiniz.
destekleyenleri çok komik gösteren bir söylemdir. aklıma hep elektrik direğinin arkasına saklanmaya çalışan fili getirir. adamlar hem faşist askeri diktatörlükten şikayet eder hem de onun yerine faşist askeri diktatörlük kurmaya çalışır. zeki çocuklar.
