türkiye'nin yüz yıla yakın zamandır içerisinde bulunduğu aydınlanmadır.
bu sabah nasıl olduğunu anlayamadığım şekilde birden bire benim de başıma geldi.
sahurdan sonra yattığımdan saati kurup öyle yattım. Sabah saat çaldı, gözlerimi yavaş yavaş ovuşturarak yatağımdan kalktım. bu sabah her zamanki sabahlardan biraz daha farklı idi.
iş kıyafetlerimi giyindim gözlerim kilitli çekmeceye takıldı. uzun zamandır kapalı olan çekmeceyi açmak için içimde müthiş bir baskı vardı. içimden gelen o karşı konulmaz isteğe boyun eğdim. çekmece açılır açılmaz içinden bir ışık yayılıp bütün ruhumu ve bedenimi kapladı. aman allahım bu da neyin nesi idi. sonsuz bir mutluluğa gark olmuştum. çekmecemde saklı olan ve artık hiç kullanmayacağımı düşündüğüm Atatürk imzalı kravat iğnemi ve oklu parti rozetini takıp kapıya ilerledim.
Merdivenlerden inerken kapıcının karısını gördüm, iğrendim. bu da insan sayılıyordu ne de olsa, aman bir yerime değer de kokusu siner üstüme diye dikkatle dar merdivenlerde yanından geçtim. Cahildi bu kadın ve başındaki örtüye bakılırsa cahil olmak yapabileceği en iyi tercihti. çağdaş ülkeme hiç yakışmayan bu kıyafeti ancak apartman merdivenlerinde ve karanlık dehlizlerde hoş görülebilir bir görüntüydü. kesin içinde bir vatan hainini de barındırıyor bu kadın bundan sonra daha yakın takibe almalıyım, akp'ye oy verebilir, referandumda evet diyebilir neme lazım yüzüne şirin görünerek onu hayır oyu vermeye ikna etmeye karar verdim.
kimini aydınlatan, kimini karartan, kimini ise aptallaştıran aydınlanmadır.
'köylü milletin efendisidir' diyerek, normal şartlarda toplumun sınıfsal olarak en alt katmanı sayılabilecek zümresini, alıp baş tacı eden bir liderin aydınlanmasıyla, başörtülü kapıcı kadına değip pis kokacağını sanan zihniyet asla aynı kefeye konulamaz.
olabilen aydınlanma. ya bir benzeri de bana olduydu. ama başka aydınlanma. çorap alacaktım çekmeceden. açtım çekmeceyi baktım türkiye'nin ilk ninjası şakird nursi kardeşimizden özlü bi söz yazıyor. "herkes bilir ki taşşaklı adamımdır" diyor çekmecede bir kağıt üzerinde. allah allah dedim, allah demişken iki de zikir çektim orda. ışık şeklinde bir yazıydı. zaten akepeli olduğum için bana ampulden gelen gizli bir nur bu dedim. yahu dedim neyse. işte eski çorabı kirliye atarken bir baktım. şakird nursi'den yeni bir öğreti. "naber la eheh ;y" okocha risalesi diyor. merdivenlerden ineyim dedim kapıcıya sorayım, cemaatten kardeşler geldi de bana şaka mı yapıyorlar diye. kapıyı çaldım, kapıcının kokusu siner diye de tırsıyordum. neyse kapı açıldı aa bir de ne göreyim şakird nursi silüeti karşımda, hemen "dinimiz amin efendim hazretim" dedim. gel gel fethullah da gelecek barzo dedi. derken yüzüme üfledi. dinimiz amindi. aydınlanmıştım.
bir gün modern ülkemin bütün insanlarının yaşayacağı aydınlanmadır.
orta çağda kalmış gerici dinci yobaz insanlardan arınıp tertemiz ve parlak bir geleceğe yelken açacaktır güzel ülkem. atatürk ve onun açtığı tek yol olan kemalizm ile muasır medeniyetler seviyesine erişecektir.
o gün gelecektir,tam aydınlanma sağlancaktır. küpe takıp saç uzatmayan, mini etek giyip yolda erkek arkadaşıyla öpüşmeyen insan kalmayacaktır güzel ülkemde. başörtülülerin hepsi bir yerde toplanıp hunharca yakılacaktır. tabii o aydınlanmayı yaşayamayan başörtülüler...
doğdu büyüdü ancak bu ülkede yaşaması memleketi geriye götürdüğünden öldü veya öldürüldü. hayırlısı buydu. bundan sonra inşallah demokratik aydınlanma hedef alınacak ve toz tutmuş örümcek ağı bağlamış bu kokuşmuş aydınlanma modeli terkedilecek.
