hiç izleyecek program yokmuş gibi, ece erkenin klip bilmem kaç programını izliyordum. zaten ölüm haberinide o programda almıştım. o gün bu gündür kılım o ece erken denen kadına. sanki o öldürmüş gibi. tanım: usta komedyenin öldüğü gün yazarların ne yaptıkları, ölüm haberini nasıl aldıkları olayı.
m.ü. Hastanesinin bahçesinden hastaneye girmek uzereydim. insanlar birbirine sunal'ın öldüğünü söylüyordu. Yıllarca oradan her geçişimde o günü yaşadım.
önce hadi canım şaka falandır diye iç geçirdim. belli olunca inanamadım, dahası ölümü ona yakıştıramadım. sonra radyolarda çalan bütün şarkılar ona gittiği için dinlerken film sahneleri, komiklikleri, temiz saflığı, kurnazlığı, içtenliği hıhı eşoğlueşek deyişi günler boyu aklımdan geçti hep. propagandada diyordu ya; "bu sınır devletin, bu dağlar devletin, ben devletiminim e o zaman ben kimim" ben de insan kim neden yaşar neden ölür amaç nedir yani diye felsefik sorgularda bulundum kendi kendime. sonra rtük'e kızdım gece 12'den sonra veriyorlardı filmlerini artık. yani bir nevi yasaklanmıştı kemal sunal.
hani radyolarda onun için şarkı çalmışlardı ya kıracın o şarkısında artık göz pınarlarımı akıtmıştım hüngür hüngür. sanki o seslenmişti bize..
