süt kardeşler desek, şabanoğlu şaban var. tosun paşa desek, sakar şakir var. davaro desek, kibar feyzo var. korkusuz korkak desek, sahte kabadayı var. üç kağıtçı desek, tokatçı var. postacı desek, doktor civanım var. orta direk şaban'ı, zübük'ü, çöpçüler kralı ve kapıcılar kralı'nı daha saymadım bile. hababam sınıfı serisi var daha amk. daha bir sürü var. mavi boncuk, salak milyoner, köyden indim şehire, umudumuz şaban vs vs. hepsi en güzeldir.
Müthiş repliğin hatrına Umudumuz şaban ı da eklemeliyim;
“Şimdi ben buraya neden çıktım, niçin çıktım? nasıl çıktım? bunu izaha gerek yok. gördünüz, yürüdüm çıktım! ama, çıkmamış da olabilirim. çıkmışsam çıkmışımdır, çıkmamışsam çıkmamışımdır. görünen köy... uzakta değildir. buraya çıktık da sonradan çıkmadık mı dedik? bunlar bi takım uydurma laflardır... sahi ya ben buraya neden çıktım? kim çıkardı lan beni buraya?!”
diyalog açısından korkusuz korkaktır. o filmde sadece kemal sunal değil misal patron, müdür, mesai arkadaşları, gaddar kerim, sansar selim, ayı abbas, milli piyangocu abi, camdaki abla, ev sahibi, doktor.. hepsi efsane diyaloglar dile getirmiş.
en güzeline karar veremiyorum ki, korkusuz korkak desem üçkağıtçı ile sahte kabadayı'ya ayıp oluyor ne bileyim tokatçı'ya, yedi bela hüsnü'ye, sakar şakir'e ayıp oluyor. bak yine karar veremedim.
