alfabetik durumdan ötürü kemal sunal baş tarafa alınmıştır.
kemal sunal şaban karakteri ile gönüllerde taht kurarken şener şen vecihi ve ziya karakteriyle gönülleri dalgalandırmaktadır. şuan eminim ki vecihi ya da ziya sözü duyan insan evladı gülümsüyordur...
kemal sunal ın şaban dan başka karakterlere büründüğü filmler azdır oysa şener şen her karaktere adapte olabilen bir sanatçıdır..
hababam sınıfındaki beden hocasından tutan züğürt ağa ya , kabadayı daki sert görünümden ikinci bahar daki uysal adama dönüşebilir..
şener şen ülkenin en iyi sanatçısı iken kemal sunal herkesi güldürebilen bir sanatçıdır.
türk sinema kuşağının iki dev ismidir. komedi türünde kemal sunal daha öndedir fakat şener şen son oynadığı filmlerde aldığı rollerle sadece komedi oyuncusu olmadığını göstermiştir. (bkz: eşkiya)
kemal sunal a sadece komedi filmlerinin oyuncusu demek büyük ayıptır.. oynadığı filmlerde gönderdiği sosyal ve sosyalist mesajları göremeyen kişilerin kendi dünyalarında yorumladığı şeydir komedi oyuncusu....
kemal sunal gülümserken bile oynadığı karakterin dramatik yönlerini izleyiciye aktarır. bu bakımdan kemal sunal aynı zamanda iyi bir dram oyuncusudur. şöyle düşünelim. süt kardeşler, hababam sınıfı, tosun paşa veya çöpçüler kralı şener şen'in yerinde başka bir oyuncunun performanslarıyla değerinden çok fazla birşey kaybeder miydi? elbette filmin gücü azalacaktı ama nihayetinde kemal sunal bu filmleri türk komedi klasiği haline getiren oyuncudur. onun hemen ardından gelen ilyas salman bile bu filmlerde onun yerine rol alsaydı filmler şimdikinin yarısı kadar bile bir etki yapamazdı.
farklı kulvarların oyuncuları oldıkları için kesinlikle mukayese edilmemelidir. yani; ''bu daha iyi komedyen'', ''hayır öteki daha iyi'' diye bir karşılaştırma çok yanlış olur. ikisi de duygusal ve ciddi rolleri de çok kral oynamıştır. yani sadece büyük usta şener şen -ki o, 90 lardan sonra bu tarz filmlerde (eşkıya, gönül yarası) oynamaya başladı- komedi olmayan tarzın dışına çıkmamıştır. kemal sunal ondan önce (80 lerin ortası ve sonu) kiracı, yoksul, talih kuşu, düttürü dünya, koltuk belası gibi komedi dışı ya da en iyimser yaklaşımla kara komedi dediğimiz tarzla rotasını değiştirmiş; bu filmlerde bir buçuk saat boyunca neredeyse hiç güldürmemiş, düşündürmüştür. bunu belki yaşı, belki seçimleri belki de dönemin içinde bulunduğu durumlar doğurmuştur. ama o da sadece komedi adamı değildir. zaten yüzüne dikkatli bakıldığında acıma hissi de doğar insanın. bu kendisinin de deyimiyle sıkıntılı geçirdiği çocukluk ve gençlik yıllarından ona yadigardır. 30 yaşından önce başrol oynayamamış bir oyuncudur neticede kemal sunal. sinema dünyasında figuran olarak yer aldığı ilk yıllarda nasıl zayıf olduğunu hatırlarsınız. şener baba ise sinemada 80 lere kadar hep 2. adamdır. zaten bunu 1977' de aldığı altın portakal en iyi yardımcı oyuncu (çöpçüler kralı) ödülüyle de ispatlamıştır. ama 80 li yıllarda yavaş yavaş ağırlığını hissettirmeye başlamış ve başrole terfi etmiştir. ama ne yaman çelişkidir ki bunu asıl tarzı zannedilen komedi ile değil kara komedi ile yürütmüştür. ikisi yan yana mükemmel filmlerde oynamıştır ve birbirlerini tamamlamıştır. birbirilerini tamamlayan insanlar mukayese edilmez. kimseyi rakı ile kavunu, ya da çay ve simidi mukayese ederken gördünüz mü?
karşılaştırılması sadece aptalca olan ve birbirlerini tamamlayıcı özelliğe sahip olduklarını görmeyen bu yüzden bir filmi gözleri ve beyniyle değil eli ve g.tüyle izleyen yazar kıyaslaması.
ama şunu unutmamak gerekir ki kemal sunal'ın "başka" filmleri oynamaya fırsatı olmamıştır eski dönemde ondan belli bir kalıp filmler yapması istenmiş ve o yönde imkanlar verilmiştir. ki o filmler içinde dahi sosyal içeriği olan filmler vardır.
tam da yeni, "sırf komedi olmayan" film yapma fırsatlarını elde ettiğinde ise ne yazık ki ömrü vefa etmemiştir. * sırf bu yüzden şener şen ile aynı çizgide oyunculuk yaptı diyebiliriz veya diyebilirdik...
edit: ben görmemiştim bu entryi yazarken, bir üst entrynin yazarı olayı tam manasıyla anlatmış.
