türkçe kitabında birtakım metinler olurdu. bunlar okunur içersindeki bilmediğimiz kelimeler kelimelerin dili bölümünden öğrenilir ya da türkçe sözlükten bakılınırdı.
yetmezdi. bir de bu yeni öğrendiğimiz kelimeleri cümle içinde kullanarak pekiştirirdik. cümle kurgusu biraz zayıf olurdu tabi. mesela kelime "aptal" olsun. çocuk cümle içinde kullanıp pekiştirecek şöyle diyor:
"anne ben aptal gördüm."
bu cümleyi kuran adam tanıdım ben. annesi koş, aptal görmüş senin oğlan. aynaya baktın galiba, salak! ne biçim cümle bu şimdi?
itiraf edin lan bu entryyle içlerinizden bazılarını çocukluğuna götürdüm. götürmediklerim zaten bunak ihtiyarlar, götlerinde osuruk durmuyo, çoğusu alzaymır.
çocukluklarına götürdüklerim, artılayın! kaybedecek bir şeyiniz yok. zincirlerinizden başka!
