Ne çok yükleniyoruz kelimelere; çoğu zaman anlamı taşıyamıyor yıkılıveriyorlar. O zaman susmayı tercih ediyoruz. Ama bir şeyler söylenmesi gerektiğini biliyoruz. En çok da ayrılık, hastalık, ölüm gibi durumlarda yaşanılan acıyı anlatmaya hiçbir kelime yetmiyor, teselli etmeye, acıyı paylaşmak adına bir şeyler söylemeye yetmiyor. işte bu yüzden diyorum ki; anlatılacak şey bazen, kelimelerin içinde değil, ardında saklıdır. Belki de en çok bu nedenle sıyrılmalı kelimelerden; zihnin rüzgarlarını hissetmek ve bazen sadece "düşünce" denen şeyin, enerji akımı silsilesi olduğunu fark edip susarak aktarmak, hissettirebilmek adına...
