ilköğretim türkçe kitaplarında her parça veya şiirden sonra o metinde geçen ve o yaştaki öğrencilerin bilemeyeceği düşünülen kelimelerin açıklandığı bölüm.
türkçe kitaplarında herhangi bir okuma parçasından sonra parçada geçen bazı kelimelerin anlamlarını bulunduran kısımdır. çok yararı görülmüştür.
şimdi düşünülünce hadisenin bu yönünden ziyade asıl dumur olan kısmı gelir. nedir efendim dumur diyecek olunursa:
öğretmen her okuma parçasınn ardından bu bölüme geçildiğinde kelimeleri teker teker okutur ve herbirini cümleler içinde kullandırır ki kelimelerin anlamları aklımıza iyice kazınsın. ancak; malum yurdum insanının evladıyız ya... kurulan cümleler hep aynıdır, sadece birkaç kelime değiştirilir. misal:
kelime: ananas
kurulan cümle: annem, pazardan bana ananas aldı.
kelime: paraşüt
kurulan cümle: babam, çarşıdan ablama paraşüt aldı. (dikkat! kelimeler değişti, yeni cümle oldu)
kelime: fabrika
kurulan cümle: dedem, babama fabrika satın aldı. *
kondansatör, sürmenaj gibi kelimeleri cümle içinde kullanma zorunluluğu vardı körpecik beyinlerin.
"ben kondansatör gördüm", "ayşe geçen gün çok sürmenaj olmuş." falan da kesmezdi bizim öğretmeni. tdk sözlüğüne açıklama cümlesi arar gibi düşünürdük de, bir türlü içinden çıkamazdık ailecek.
90lı yıllarda ilkokuldayken bana çok çektirmiş türkçe dersinin bir bölümü.
bizim okuduğumuz kitaplardaki parçalarda hem bilmediğimiz kelimeleri bulur sözlük kullanarak anlamlarını öğrenir kendi cümlelerimizle deftere anlamlarını yazardık. çok yararlıdır.
