halk arasında laf ebesi olarak bilinen şahısların her söze karşı bir söz söyleyip, insanlarla yaptığı diyologlar sırasında kendisini bi harb içinde sanması, dolayısıyla bir yenilen, yenenin, karlı, zararlı çıkacağını bildiğinden savaşta herşeyin mübah olmasından faydalanarak, karşısındaki odunun bile bir anlık insan olabileceğini düşünmeden, onu kırıcı bilumum sözleri sarf eden insandır. ve bu diyologlar sırasında öyle anlar gelirki, nefes alamazsın yutkunamazsın, hatta ve hatta başka bir durum ve yerdeyken senin hoşuna gideceğin kelimeler senin düşmanın olmuştur an ve an. mesela oyuncak her nekadar kulağa hoş gelsede, onun sen olduğunun farkına varırsın.bu durumda aciz olan kelimeler mi sen mi acizsin bilemezsin. ama işin kolayı kelimeleri aciz yapmaktır. aslında öyle demek istememiştir, ben öyle anlamışımdır dersin. çünkü gerçekler zamanla kabul edilecektir. varsın diyelim kelimelere aciz en azından benim acizliğimi bir süreliğine örteceklerdir...
