kendini yazmaya adamış ya da sadece varolabilmek için yazan bir kişinin kimi zaman içerisinde umutsuzca hissettiği boyun eğmedir. yeni bir kelime türetmek ister; içi boşaltılmamış, insanlar tarafından oraya buraya çekiştirilip sündürülmemiş, hissettiğini yazmak ister; kelimeler izin vermez. şuraya, "hüzün" yazıyorum diye düşünür, "korku" diye okunur. gerçekten yazmaya çalışan herkes bunu belli zamanlarda hisseder.
