beyinde hasıl olan binlerce cümlenin hiç bir dilde karşılığının olmaması durumudur. tanımı yapılamaz, nedeni bilinemez, bir suçlu aranır ama asla bulunamaz, çözümü yok gibidir ve maalesef daima çoğuldur, zincirlemedir.
kimisi için yetersiz bir eğitimle başlar bu zincirleme reaksiyon. Yeterince eğitim ve öğretim göremediğini düşünen kişi buna bağlı olarak kötü bir çevreye sahip olmak, sevdiği ve istediği bir işte çalışamamak, mevcut işinde ise hayalleriyle, yapmak istedikleriyle, gelecek planlarıyla örtüşmeyen bir gelirle hayatının mahvolduğu hissine kapılır. Kurtulmak ister bu durumdan ama çok fazla seçeneği yoktur. Çünkü bir çok insana göre önemsenmeyecek derecede basit olduğuna inanmış, inandırılmıştır.
Kimisinin dertleri insan ilişkilerine dayalıdır. Sevdiği, değer verdiği insanın ihanetiyle kendini artık kimseye güvenemeyeceği bir ruh halinin içinde bulur insan ve reaksiyon başlar. Güvensizlik adlı canavar o kadar güçlü hale gelmiştir ki arka arkaya hatalı kararlar alınır önce. Çözülmesi gereken sorunlar kimseyle tartışılamadığı için içe atılır, ertelenir, bazen bilinçaltına itilir. Sonra etrafta kendine değer veren insanların da var olduğunu inkar eden kişi dostlarının, sevdiklerinin kalbini onarılamayacak şekilde kırmaya başlar. Sürekli tetikte durması gerektiğine her an arkasından vurulacağına inanmış, inandırılmıştır.
Bütün bu dertler çoğunlukla hissedilir. Bir şeylerin ters gittiği, olmaması gerektiği bilinir ama dediğim gibi tanımı yapılamaz, nedeni bilinemez, bir suçlu aranır ama bulunamaz, çözümü yok gibidir ve maalesef daima çoğuldur, kelimelere dökülemez. ''Madem kelimelere dökülemez ne halt etmeye onca cümle kurdun.'' diyorsanız eğer;
bir şey anlatilamaz ve kelimelere dökülemezse bir anlamı yoktur. nasıl ki dilimizde hüzün, keder, üzüntü gibi esasta aynı gözüken ama herbiri değişik anlamlara gelen kelimeler varsa bunlar anlatabilmek için fevkalade bir malzeme verir insana.
gerci siz anlattiğiniz halde anlasilmiyorsa, yazı anlayan için yazilir der suskunluklara gömülürsünüz.
fakat siz hala kelimelerle anlatmayi sectiğiyseniz ve sadece kelimeler vasitasiyla anlasilabileceğini zannediyorsaniz büyük bir hata işlersiniz.
iletişim caği denilen iletisimsizlik cağinda bin bir iletişim araci oldugu iletişimsizlik çekiyorsak ğer suç kimsede değil.
çünkü kendi sahsiyetlerimizi sildirip üzerine taklit jest mimiklerle bir kukla misali otomatik hareket ediyorsak bunu kirabilmek için en ufak parmak oynatma hareketini bile yapamiyorsak, bezginsek, yorgunsak ve ben kimim diyorsak, sezgilerdense matematik kesinliği tercih ediyorsak elbette kelimelere birşey dökemeyiz.
gelelim zurnanin zirt dediği motaya. azizim esas dertler iktisadi sıkıntılarin giderilmesinden sonra kalanlardir. iktisadi sıkıntılarin giderilmeden varolan dertlerin silgisi paradir.
elbette şan, söhret, para, güc, iktidar hirsi ve benzeri seyler de aynı meale gelir.
anlatmadan anlasilabilmek bir güzel bir istektir, ama anlatmayi bilmeden anlasilmak istemek ise yalniş anlasilmaya sebep verir ve bu anlasilamamaktan daha beter bir şeydir.
aradığı teselli değildir artık, anlamsız gelir derdi dinleyenin iyimser temennileri. anlatmaz,anlatamaz, hiçbir cümlenin içine sığdıramaz kelimeleri.
hiçbir karşılığı yoktur çektiğinin. hiçbir kelime çökemez bir derdin üstüne bu benim işte diye. başkasının anlayamayacağını bildiğinden, o da aramaz derdini anlatmaya yarayacak kelimeleri. zaten bulsa da hiçbir cümlenin içine sığdıramaz aklına gelmiş o kelimeleri.
