kelimelerinden kan damlıyordu.
bir odada kalmış bütün anıları.
biraz sevinçlenince içkisini yudumluyordu.
kederlenince içmiyordu,
hasret ile yoğrulmuş şarkılar dinliyordu
ve ağlayacakken gözleri bir düşe dalıyordu
" gözyaşları diyemiyorum hayır!
akamıyordu çünkü donuyordu.."
o yürek gibi gözyaşı gözlerinde donuyordu..
kelimeler; bazen bütün anlamları yüklemeye çalıştığımız şeydir.
Teoman'ın bambaşka yerlere götüren şarkılarından en kıymetlisi..
Sözleri vurup vurup silkeler insanı..Müziği de takılır kalır beyinde,döner durur ara ara..
Ve sanki yıllar önceden biliyormuş hissi yaratır..
Bende..
artık sonu tüketmiş olan bireyin, "bu sondu" dediğini bile mahvetmiş, zamanında türkçenin bütün kelimelerini kullanmış, söylediği herşeye "bunuda daha önce söylemiştin" cevabı alan bünyenin ve çok pişman olmuş bireyin şarkısı.
kelimeler nedir ki gözlerinden okunan, gözlerinle baktığın ışık değil mi ki? sen bakmıyor musun gözlerinle aydınlığa? karanlığın içindeki aydınlığı görmek istemiyor musun? bazen kalbime ışık saçmıyor mu gözlerin? bir ışık değil mi ki umuttur gözlerden kalbe akan, sadece bir bakıştır insanın kalbinde ışık yaratan, gözlerin değil mi ki kalbime aydınlık veren?
hava rüzgarlı mı rüzgarlı . denize doğru durmuşsun ve savurmuşsun son umutlarını bir martının kanatlarına . son bir sigara daha öteler mi ellerimin üstündeki aydınlık gözyaşları mı ? bie sigara daha yakıyorum ve duman ile birlikte dudaklarından dökülüyor çaresizliğin kekremsilikleri ...
kendimi tutamıyorum , kendime tutunamıyorum .
yavaş yavaş gerçeğe dönüyor deniz ve ellerimi cebime atıyorum ve diğer elim hala sigara tutunuyor düşmemek için .
denizin mavisinin utandığı bir yerde acı bir gülümseme dudağımın güneyinde beliyor . avazım çıktığı kadar susuyorum kelimelerime . bir fırt daha çekiyorum elimden , elimin küllerini sigaramın teninde saklıyorum .
kulaklarımda patlıyor o anda rüzgarın uğultusu ve aşk bir taşın arasına kaçıyor , çıkaramıyorum .
ceketimin gizlerinden tüm ömrümü çıkarıyorum . bir fırt daha çekiyorum rüzgardan .
orda işte tam orada alt üst edilmiş bir ömrü denize fırlatıyorum .
ilk defa dinlenilen bir teoman parçasının ruhun karanlık odalarından damıttıklarına kendim de şaşırıp ömrümü denizlerin utangaçlıklarında paramparça ediyorum .
gece vakti bir kere dinlenir. sonra durulur. sonra yine dinlenilir. anlamıyormuşçasına tekrar tekrar dinlenilir. şarkı o gecelik kendini tüketilir ve bir süre ertelenir.
kuracak hikayesini yitirenlerin, yeniden aradığında kelimelerini söylediğidir. teoman'a hayran olma sebebidir.
