günümüz insanını tasvir eden söz öbeği.
o kadar kalıpsallık içerisinde yürütüyoruz ki davranışlarımızı, sıradan ve başkalarının izinden gidilen başarılar dışında özgün bir başarının bizim tarafımızdan gerçekleştirilemeyeceğini düşünüyoruz. ondan sonra da "başarı öyküleri" adı altında kelebek olabilmeyi başaran -ki doğal olanı gerçekleştirmiş olan- insanların hayatlarına iç geçiriyoruz.
bin bir tane bahanemiz var olumsuzluğa dair inancımızı kuvvetlendirmek adına. yok işte bulunduğum dal sağlam değil, yok kozamı örecek malzemem yok, öyle de böyle de şöyle.
işin aslı, kelebek olmak her tırtıla bahşedilmiş bir şey.
biz ise bu doğal süreci gerçekleştirmiş olan insanlara hayret edip kendimizi küçümsemek dışında bir şey yapmıyoruz.
öldükten sonra dirilmeyeceğini düşünen ateistle aynı durumda olan tırtıldır. kelebek olmuş tırtıl ataları, onu uyarmamıştır. ama akıllı bir tırtıl arkadaşı ona söylemişti kelebek olacaklarını....
kelebek atalarının 4 gün yaşadığını öğrenince içerleyip, bize reva mıdır bu şeklinde hırs yapan hayalperest tırtıldır. biraz zorlarsam bir serçe falan olurum diye düşünüyor olabilir. sevdim keratayı, denemeli. yine de ortalarda ilkbaharın geldiğini hatırlatan, naif naif süzülerek o çiçekten bu çiçeğe konan, etraflarında da ya yakalamaya çalışan ya da bu harika varlığı fotoğraflamaya uğraşan insanların bulunduğu kelebeklerin dolaşması da lazımdır. diğer tırtıllar aklı başında olsun, kırsın dizini kozasında kelebekliğini beklesin.
