sözlerime, öyle bir eder ki şeklinde başlamak istiyorum sözlük. yıllar önce yaşadığım bir olayı, herkesin mutlak ve muhakkak görebileceği bir yerde alenen aktaracağım...
selpak satan sakat bir genç. en azından dışarıdan yalnızca böyle bir profili var. yaklaştığımda kekeme olduğunu fark ettim. insani bir güdüyle eline bir miktar para sıkıştırdım. sonra ne mi oldu? akla mantığa sığmayan , beni benden alan, hayretimi doruklara taşıyan bir ahenkle süzüldü adamın ağzından küfürler... ne oluyoruz lan dedim. kavga edecek değildim tabii ki. adil olmazdı ve herşeyden önce insanlığa yakışmazdı. "kardeşim, ben selpağı zaten bu fiyata alıyorum" diyerek sakinleştirmeye çalıştım adamı. sonra parayı yere fırlattı ve, "ben dilenci değilim", "a... k..." şeklinde devam etti. yapacak bir şey kalmayınca bir selpağın parasını verdim ve oradan uzaklaştım. tuhaf bir olay. fakat o küfürleri hiç unutamam. bu da böyle bir anımdır.
küfür etmek ne zaman hoş karşılandı? bunu istese bile yapamayan insanlara ne zaman böyle hitap edildi? emin ol o kekemenin söyleyebileceği bir cümle senin günlük kurduğun toplam cümlelerden çok daha anlamlıdır.
